(12,761 - 12,780 of 12,784)
Pages
-
-
Book
-
Alexandri Aphrodisiensis peripatetici doctissimi, quaestiones naturales et morales et de Fato...
-
Title/Page
-
Page 19
-
Date
-
1549
-
Text
-
Liber hanc glebam corruptam iri fecundum hoc iugum, # fic percurrentibus in quacunc^ parte terrae uerum eft contingere lpfam corruptam iri : fi autem hoc, contingeret utiq; non elle terram, quod eft impofsibile : neque enim effet mudus, fi auferretur id,circa quod ei latio- An non fequitur ad id quod eft uniuerfam terram corruptam iri, &, id quod eft fimul : hoc enim eft impofsibile : fi enim omnia per morum coelcftiu ex aliquo in aliud quid mutatione fiunt,fic # ex alio quodam in terram . Et in hominibus quoc£ eadem ratio eft : non enim fi omnes corruptibiles, 8C fimul omnes.qui autem ex induzione de-monftrat,ex eo quòd unus , unurnquenque demonftra-torum polle cras corruptum iri, 8C omnes fimul contingere cras corruptos iri, non recfte fumit : etenim fi fu-meretzomnes.quos commemorauit, cras cuncftos fimul effe corrumpendos,non iam et omnes fumpfit,cum non omnes commemorare, praeterea neque quos commemo rauit, fic fumpfit,ut cuncfti fimul pofsint cras corrumpi: fed ut unus, unufquifque, idcirco non concludet omnes comprehenfim, fed omnes,ut quenuis ipforum . ut in di-fuifionein infinitum,# undequaque:undequa<p enim fe-cftile eft ipfum continuum, non quia fimul undequaque, fed quia in quocunque. Fortaffe autc neque fimiliter ter ram neceffe eft effe,# hominem ipfumffcd terram quidé fimpliciter neceffe eft effe, hominem uero ex fuppofitio^ ne: propter hoc enim nò fimpliciter neceffaria eft propo fitio dices,hominem ex necefsitate animal effe, fed cum determinatione illa quoufque fuerit homo. Expofitio textus ex primo Pbyfict auscultationis Ari* fìotelis, in fine dióti, per quem dicit inuentam materiam [oluere etiam antiquorum da» bitationes. Cap. uigefimuquartum. Differant demòftrationes duae dicfta: in primo Phy ficaeaufcultationis in fine libri, per quas, cum di-xiffet de materia,# de priuatione, dicit inuen-tam hac materiam foluere etiam antiquorum dubitationem , per quam auferebant generationem # corruptio-nem:eo q> oporteat,quod fit aut ex ente, aut ex nò. ente fieri:fed nec ex ente poffe,pr<eexifteret enim quod fit, fi quidem quod fit nondum eft, quod autem ex ente fit ex eò (£ pfjcedit effe utirjj diceretur: ne<$ ex non ente effe, eò quòd nihil ex non ente fìat. Quas igitur dubitationis huius folutiones dixit, funi.Illa quidem per id, quod eft per fe per accidens,aut ens,aut non ens.Hec uero per id,quòd eft effe potentia, # acftu,funt autem hae.fiquis materiam cum affumpferit, dicat, ex hac perfe quidem exiftente,per accidens uero nò exiftente fieri,quae fiunt: SC fimiliter ex hac rurfus fieri, quae fiunt, potentia quidem exiftente,acftu uero nò exiftentezper fe quidem exiftente in fui natura , eft enim ens quoddam ipfamateria: per accidens uero non exiftente, quia pnuatio , quae eft per fe non ens ipfì exiftenti acciditcnò enim aliter ex ma teria pofsibile eft aliquid facftum irhnifi accidat ei priua tio eius,quod eft generandum : potentia quidem exiftente, quoniam potentia eft materia hoc quod fit, acftu uero non exiftente quoniam nondum eft, quod fit, non enim fieretffpfe etiam differant inter fe: eo quòd , prima quidem ab eo , quod generationi fubijcitur, # praeexi-ftit natura,facfta eft :huiufmodi enim eft materia fui natu ra , ex qua fic, exiftens quidem aliquid fui natura, non exiftens autem ex priuatione libi accidente.Secunda uero ex habitudine ipfa,quae eft ad id,quod generatur : eò enim quòd pofsit fieri id,in quod mutatur, nondum autem fit in hoc,generat ex ipfa id,quod generatur: fi enim effet iam in ipfo,non utique generaretur : uel fi non effiet quidem,fed effet impofsibileinipfum mutarimullu enim impofsibile fit.eo igitur, quòd pofsit quidé in id , quod generatur,nondum autem in ipfum fit mutata,hoc quod generatur, ex ipfa generatur.ineft autem eipoffe quidem primus. 8 ex propria naturateli enim in hoc ei effe materiae,nondu autem acftu effe à priuatione. poteft etiam quis in prima folutione ea,qux dicta funt diuidere: ut hoc quidem ip-fius de priuatione dieftum effe dicat, illud uero de mate-ria:cum enim priuatio quidem fit per fe non ens, per acci des uero ens,quia accidit ipfi materiae,quae eft ens:mate ria uero per fe quidem exiftar, per accidens uero non exi ftat,quia priuatio ipfi,cum fit non ens,accidit : foluctem antiquorum dubitationem poffe dicere , & ex non ente fimpliciter fieri, quae fiunt,3C ex ente fimpliciter:# feor fum quidem neutrumipforum fufficere ad alicuius gene rationem, neque enim non ens fimpliciter, quoniam nihil ex fic non entefirneip ipfum ens per fe,iam enim ef-fet.utraque uero fieri generationis caufas: fed nò ens qui dem , # priuarionèm non per fe : alioqui ex hoc fieret, fi permanens mutaretur in còtrarium libi : hoc autem im pofsibilemon enim pofsibile eft permanere,# fubijci ali cui,quod fui natura non ens:neque contrarium alicui po teli feruatum fui contrarium recipere.-per accidens uero, quod generatur ex hac generatur,eò quòd ex quo fitffit autem ex matcria)illi priuatio ex necefsitate accidat : hoc modo generatio quidem ex nò ente per fe:quatenus enim ens quodammodo,huiufmodi autem,quia enti accidit.Ex materia uero fieri quidem qua: fiunt per fe:cum enim fic ens fecundum fui rationem,#: permanet, # fer-uans fui ipflus naturam recipit eius,quod generatur,for-mam:ad quam mutationem priuatio ipfa eius, quod generatur, confert,prxexiftens,# accidens ei:omnia enim, quae fiunt ex materia,generantur per mutationem ex pri uatione, in quae generantur,idcirco neque priuatione,# non ente per fe eft generatio:quatenus enim ens quodamodo,eò quòd materiae,qua: eft ens, accidit : neque ex maceria # ente per fe : fiquidem, quatenus eft priuatio, ipfius in formam mutatio. Quadamconferentia aded^quadeprouidentia. Caput uigefimumquintum. SVbftantiarum fecundum Ariftotelem quaedam eft in corporea,# fine corpore forma, quaedam immaterialis,# feparabiiis,acftus quidam exiftés, ab om ni poteftate feiuncftus,quam fubftantiam,# intellecftum uocat:intellecftum autem fecundum acftum:femper enim incelligentem:# intelligentem id,quod eft optimum inter entia : hoc aurem ipfc eft . feipfum itaque hic intellecftus intelligit.maxime enim intelligibile maxime intel-leftus intelligitimaxime uero intelligibile forma fine ma teriaefui enim natura eft huiufmodi fubftantiaintelligibi lis:materiales enim formg intelligibiles quidem funt,fed non fui natura,immo nec per fe:fed intelligens ipfas intel lecftus ipfas facit intelligibiles, feiungens ipfas à materia intelligentia,# ut per fe exiftentes accipiens:forma uero ab omni materia, # omni poteftate feiuncfta, fui natura eft proprie intelligibilis: atqui huiufcemodifubftatiaprj dieftus intellecft? eft:idcirco feipfum intelligit: etenim hu iufmodi fubftantia , nihil habens poteftate, femper acftu eft intelligibilis.eft autc acftuintelligibile, quod femper acftu intelligitur:quod femper acftu i n tei ligi tur id porro fuerit quod intelligitur ab intellecftu aeterno,# acuitale uero erat praedicfta fubftatia,prima fubftatia,primusq; intellecftus,et primum intelligibile,et intellecftus femper intelligens,# in hoc effentiam habens.omnis enim intel lecftus,cum opera tur, feipfum in telligit:eò quòd,cu operatur,fit quodamodo idem ei,quod intelligitur : lìquide apprehéfìone eius,quod intelligit,fit ipfaintellecftio:for ma uero accipiens eius,q<l intelligit, fit quodamodo ipfum,quod intelligit.dixi autc quodamodo: eò q> in quibus quod intelligitur eft materiale, in his nò fimpliciter intellecftus intelligcs fit ipfum,quod intelligit: eò q> non accipit forma cu materiaun quibus autc,quod intei 1 igitur tft forma à materia feiuncfta, in his intellecftus intel-iigens fit fimpliciter idem ei, quod incelligitur. quando
-
-
Book
-
Alexandri Aphrodisiensis peripatetici doctissimi, quaestiones naturales et morales et de Fato...
-
Title/Page
-
Page 13
-
Date
-
1549
-
Text
-
Liber geritur,^ minuuntur,fed quae augentur fecundum natu-fam:(hec autem funt, qug anima nutritiua communica-runt)in perfectionem,<§£ perfecftam magnitudinem cre-fcunt : que autem minnuntur à perfectione remouctur, &L in imperfectam contrahuntur.in perfectam igitur ma gnitudinem,&jjymperfecftam ipfa mutantur:hg uero co ■— rrarig funt,&: fi magnum paruo non fimpliciter contrarium dicebat. Amplius quoc£ motum in contraria muta tionem dicit,contraria communius accipiens:eft enim ei mos contraria dicere etiam priuationem,& habitum , & qug ad aliquid opponuntur : exuperantiam quippe & defectum in moralibus cotraria dicit, quae fecundym ad aliquid inter fe opponuntur: 3C magnum ergo & paruu, , ► icum fint ad aliquid,contraria utiq? dici poffent,non pro *■** prie contraria,fed ut ea,quae ad aliquid. An neque fecun dum ipfum fit motus in ad aliquid . non enim fit dextru alicuius dextrum,cum,<ynnino ipfum motum fuerit : cali dum uero aliquid.aut furfum fieri non motum eftimpof-Cbile.Aut quanquam nonille,qui dexter factus eft, per mutationem habitudinis talis factus eft. (Propter hoc enim non eft in ad aliquid motus,quia non fit fecundum hanc habitudinem mutatio ipfius motus ei. quod mutat * fecundum habitudinem.non enim quemadmodum in Io co fit mutatio ipfius,quod hoc modo mutatur, <3ó muta tatur fecundum locum,limilitermutatio in qualitate, 8c quantitate,fic 8C in ad aliquid mutatio fecundum ha bitudinem fit,cum moyentur fecundum habitudinem ea quae habitudinem mutant : nam,etiam fi non moueàtur, . permutatur habitudo)non igitur,quia non fit hoc modo permutatio fecundum habitudinem,propter hoc posfibi le eft permutationem fieri abfque motu: nunquam enim quis alteri dexter factus fuerit, nifi facftus fuerit amborum,aut alterius fecundum locum motus: fed nec duplu aliud alius facftum fuerit,nifi facftus fuerit motus ad qua titatem.quare 8C fi non fit motus in his,quae funt ad aliquid,,tamen per quendam motum ad diucrfas habitudines fit mutatio, quare ob hoc nihil uetuerit mutationem in magnum 3c paruum,quae fecundum habitudine inter fe funt oppofira,per motum fieri:fi còcedatur illud etiam,ea quae ut ad aliquid opponuntur, contraria dici, effe,ó£ mutationes in haec contrarias ♦ An non dicuntur ab ipfo,quae funt ad aliquid con traria. n e q? enim exu perantia,et defecftus ab Ariftotele contraria dicutur qua tenus funt ad aliquid,ut clarum eft ex hoc quòd ipfa ad fe mutuo dicuntur.-nam exuberantia eftdefecftus exuberantia,^ defecftus exuberande defecftus: cotraria autem effe non fecundum hanC habitudinem,fe quatenus, illud quidem plus eft commenfurato:id enim quod magis,hu iufmodi eft,hoc uero minus commenfurato:tale enim eft quod deficit.non enim ea, quae quouis modo excedunt, deficiuntue contraria dicit:fed quae ad ipfum commenfu ratum ita fe habent,ad quod habitudinem, que eft in ad aliquid neutrum ipforum amplius feruat.album etiam,et nigrum,qua quidem uicisfim dicuntur, funt ad aliquid, 8C non contraria : qua uero album quidem eft talis color,nigru uero talis,contraria funt,& non ad aliquid:co traria enim quatenus quidem oftendunt naturas quaf-dam maxime inter fe differentesnon funt ad aliquid, qua tenus uero fic appellantur,fune ad aliquid. Ad id,quod, non fit forma in materia ut in fubie fio. Caput oftauum. D id,quod non fit forma in materia, ut in fubie-cfto,neqj anima in corpore dicebatur,quòd ut ma teria fit acftu forma eft caufa:ipfa enim fine forma fubfiftere non poteft:quod autem eft in fubiecfto eft i ali quo quod eft acftu,quod poteft etiam fine eo elfe, quod eft in eo fubiecfto.Cui illud aduerfabatur, quod & corpora ad fubfiftendum iuuantur ab accidentibus, fiquidé oc corpus necéffe eft cu aliqua effe figura, &. colore ,cu tamen concedatur hsec in fubiecfto effe corpore non igic Primus fatis eft,ut non fit in fubiecfto aliquo, conferre ipfi fubiecfto ad fubfiftendum : aut fiquidem aliquid fimpliciter alicui confert ad fubfiftendum, non impeditum eft hoc 1 fubiecfto ipfo effe: utoftenfum in corpore 8c qualitate,fine qtj^i imposfibile eft aliquod corpus fubfiftere. Si autem aliquid fit ut pars conferens illi in quo hoc eft,i-posfibile eft effe in hoc fubiecfto, cuius eft pars : forma uero illi,in quo eft,utpars,coferre uidetur, oportet enim queftionem facere de re propofita, fit ne uc in fubiecfto aliquo,an non,fumentes aliquam rem, in qua eft hec de qua eft quaeftio : queritur autem modus quo eft i ea,qui enim demonftrat,quòd album eft in corpore, ut in fubie cfto,cum fumpferit aliquod corpus in quo eft album , offenderit,quod ipfum fit i corpore, ne<p ut pars neqp uc id,quod poteft effe fine ipfo,monftrauit quòd eft i fubie cfto ipfo.fic autem oportet etiam quairctem de forma,an fit in fubiecfto,nec ne, fumere tale aliquid i quo quidem iam eft forma,quaeritur autem modus.In materia igitur, fi per fe fumatur, nunquam eft forma: idcirconec utiq? quaereretur modus,quo fit in ea:quod necp ab initio eft i ea.quoniam autem eft in compofita fubftantia talis for-ma^ortet tale quid praeaffumefttcs de ipfa qutcftionc facere,atqui quacunq? fumpferimus compofitamfubfta tiam,in ipfa eft forma,qua: eft in ea,ut pars eft compofi-ti:nam &. anima eft in corpore organico, in quo eft ita, ut pars : fi autem ut pars minime fuerit ut in fubiecfto exi ftens hoc,in quo hoc modo eft , nec animaipfa,nec£ aliqua omnino forma. An dicet aliquis etiam albu albi qui dem corporis partem effe,in fubiecfto tamen effe, corpo-re.cui confert ad fubfiftendum : idcirco & formam com polita: quidem fubftantig parte fore,in materia uero, cui confert ad exiftentiam effe in fubiecfto .Igitur oportet di cere,id,in quo,an fit aliquid,ut in fubiecfto,quaerit,opor tere quidé effe omnino hoc aliquid &. acftu exiftens : nò enim in non ente posfibile eft effe aliquid in fubiecfto:eo rum uero,quae huic ad fubfiftendum,8c acftu effe conferunt, eò quòd fint in ipfo, quaecunfp quidem in ipfo folum ad fubfiftendum conferunt, non auté & ad effe hoc aliquid,haec in fubiecfto ipfo funtffecundum qua: enim feruans aliquid naturam propriam posfibile eft mutari, haec in fubiecfto ipfofuncquaecunc# uero non folum ad fubfiftendum,fed multo antea ad effe hoc aliquid alicui conferunt,fecundum qug cum mutatur, non poteft amplius id,quod erat,permaere,hgc porro amplius nò fune in eo ut in fubiecfto:quo pacfto enim fuerit in fubiecfto ho mine hoc, cuius abfentia hominem corrumpit < idcirco grammatica quidem in fubiecfto homine eft habente ip-fam uerum conferens ei,ut fit grammaticusmon enim ex abfentia grammaticae definit etiam effe homo anima uero non eft amplius in ipfo fubiecfto : quia ipfa confert ei ad effe,non autem ut fit qualis,aut quantus, aut alicubi, aut aliquod talium entium : huiufcemodi enim eft forma naturalis : fiquidem fecundum formam eft unicuiq? effe hoc,quod eft i compofito igitur,& eo,quod eft hoc aliquid propter hoc forma non eft in fubiecfto : eft eni pars fubftantie unicufcuiuc# , hoc pacfto in ipfis exiftens, &C non in materia folum : cum neqp à pricipio ipfa fit ita fu-biecftu,ut hoc aliquid , non habés aliquo pacfto formam in fe : in his autem,qua: hocjmodo funt,eft,id quod in fu biecfto : aliquid enim,& hoc aliquid effe oportet id in, quo eft illud,quod i fubiecfto,huiufcemodi eni eft,quod habet partes.Amplius,fi fubiecftum quidem ab eo,quod eft in ipfo fubiecfto,differt,eò.q> fubiecftum posfìt’abfqj his effe,quae funtin ipfo fubiecfto : nam 3C fi non posfit egra effe abfc# figura,abfq, ramen hac figura,quam nuc habet,posfibile eft ipfam effe:quod autem eft in fubiecfto non poteft feparato ab eo fubiecfto effe materiam uero, <3C formam imposfibile eft fine fe mutuo effe, cu ipfa ad fe mutuo dicantur : quae uero ad fe mutuo dicutur fimul funt natura: fiquidem ad aliquid ea funt,quib? id eft effe,eò quòd ad aliquid quodammodo fe habeant : necj
-
-
Book
-
F. Ioannis Capreoli thomistarum principis in libros sententiarum amplissimae quaestiones, pro tutela doctrinae S. Thomae...auctore F. Matthia Aquario Dominicano..
-
Title/Page
-
Page 257
-
Date
-
1589
-
Text
-
Diftinét. Vili. Quaglio II11. 235 ifta oportet tenpreex fide.ergo de menteipfius fuit,quòd omnes ift£ perfeóhiones fignificent fubftantiàm1 & effen-tìam,& non folum realitatem ipfius;immo&:quidditaté, cum non differ.àt realitas a quidditate. Vigefimoprimo ar guit fic..Ulano mina qux ne tollant diuinam fimpìicita-tem,&compofitionemponantin ea, oportet quòd offendant circa ipfam quid non eft,aut aliquid eorum qux con. fequuntur naturam vel operationem, talia quidem nó ad-, dunt ad diuinitatem intrinfecam rationem, fed tatum ex-trinfece connotata.f.quid non eft, aut habitudinem quan-; dam& Umilia. SedDamafcen.dicit lib.i. cap.12. Quia lì Deum dixerimus increabilem fine principio, incòrporeu, immortalem,teternum &fimilia,&fubftantiales differentias dixerimus,& tot connexus, non fimplex erit fed co m-ppfitus,quod vltimx impietatis elì.Et ex hoc fubdiuiQuia oportet non fingulum eorum lignificare, fecundum fub-ftantiam, fed quid non eft offendere, vt incorruptibilem, incorporeum,inuifibilem, lignificatili’.cp non incipit,non. corrumpitur,nó videtur, aut offendere habitudine quan-dam,vt Dominus creator,aut offendere aliquid eorii qux affequuntur naturam & operationem, ficut bonus, & iu? ftus,& fanóìus. ergo de mente eius fuit quòd iffa nomina non ponunt circa diuinitatem aliquam m ultiplice rationem , fed fignificant eandem rationem diuinitatis addendo vel apponendo quandam extrinfecahi connotationenj, Et eft notandum,q> ait illa nomina non lignificare fubftan tiales differentias nec fecundum fubftantiam, per hoc innuens quòd non fignificant res quidditatyias additas divinitati. Vigenmofecundo arguit fic.Illud quod congrue rclpondeturad interrogationem faóìam per quid de aliquo eft de quidditate & formali ratio ne eius, propter hoc enim Philofi i.Topicorum probat, q> genus, & diffinitio, Scfpecies praedicantur in quid pro eo, <p refpondetur ad interrogationem faóìam per quid.Et fimiliter Porphyrius Sncap.dege. idem dicit. Sed Anfel.Monol.16.determinat.Quia fi qu§-jaturquid fit ipfa fumma natura nó-propriediciturquòd habeat iuftitiam fed exiftit iuffitia, ideo cum dicitur iufta proprieintelligiturexiffensiuftitia& ratio confequitur, vt non dicatur qualis fit fed quid iit. Et fubdit. Quicquid igitur de illa dicatur,&loquitur de diuinitate, nonqualis vel quanta,fed magis quid fit demonftratur.Hxc Anlelm. Ex quibus patet qi ad interrogationem faóìam per quid de ipfa diuinitate fecundum eum vere relpondctur quòd eft quaedam iuffitia, & quaedam bonitas, & quaedam vita. ergo de mente eius eft, quòd omnia ifta effent de quidditate diuinitatis,conftat autem quòd diuinitas Dei eft fim-plicifsima & vnitifsima,&per confequens omnia attributa funt vna ratio quidditatiua diuinitatis nihil addétia in-trinfece,fed tantum extrinfece. Vigefimotertio arguitile. Nam idem cap.iy.ftatim mouet qu^ftionem,quomodo fi illa fumma natura fuerit tot bona, non erit compofita ex pluribus bonis. Et fubditrefpondendo, quòd non eft plura bona, fed vnu bonum pluribus nominibus fignificatu. Et fubdit. Quia cum nullo modo illa natura fit compofita,& tamen omnimode totilla bona fit,neceffeeft vt omnia illa non plura fed vnum fint,& quodlibet eorum idem eft quod omnia, fiue limai fiue lingula, vndecum dicitur, iuftitia vel effentia,idem figuificat vna quod alia vel fingu la & omnia. Et fubdit. Quia quicquid effentialiter dicitur defumma fubftantia.vno modo & vna confideratione dicitur . Et infra. Illa fumma effentia nullo modo fic eft aliquid, vt illud idem fecundum alium modum vel alia con-jiderationem fit,quia quicquid aliquo modo eft effentiali-ter, hoc totum eft quod ipfa eft.nihil igitur de ea vere dicitur in eo quòd qualis vel quanta,lèd in eo quod quid eft totum accipitur. Hxc Anfelmus.Sed conftat,quòd jlla ve ra noneffentfi perfeóìiones attributales importarent aliquas rationes alias à ratione diuinitatis, fine rationes illae quidditatiue effent per operationem tantum^fiu® ex natura rei ineffent.igitur omnes diuin^ perfeóìiones coincidut in eandem rem & rationem diuinitatis. Vigefimoquarto arguit fic. Nam magifter in i.dift.8. exponens illud Aug. qui dixit eundem Deum multipliciter dici, ait. Quia hoc non dicit propter diuerfitatem accidentium vel partium, fpd propter multiplicitatem & diuerfitatem nomina quae de Deo dicuntur, qux licet multiplicia fint, vnum tamen fignificat.f. naturam diuinam.Hxc magifter. Sed hoc non effet verum fi importarent plures rationes intrinfece fiue per confideratione intelleóìus,fiue ex natura rei, tiic enim non fignificarent naturam diuinam fiue diuinitate ipfam, fed aliam rationem & aliam quidditatem,cum ratio quam fignificat nomen fit fua diffinitio. ergo manifeftepatet,cp fecundum eum omnia attributa fignificarent vnam fim-plicem rationem diuinitatis fiue natur§ diurna: intrinfece, &in reóìo, Vigefimoquinto arguit fic.Nam magifter hoc dicit expreffe dift.45. ita vt non indigeat expolitione. Ait enim . Quia cum dicitur Deus fcit, & Deus vult, effentia diurna prxdicatur, & Deus effe nunciatur,cum autem additur omnia,vel aliquid, aut aliqua, effentia quidem diui-na praedicatur non (impliciter & abfolute, fedita vtfeien-tix qugipla eft omnia fubieóìa effe monftrentur,& voluntati qux ipfa eadé eft aliquid vel aliqua fubiefta dicantur, vt talis fenfus fiat, Deus fcit omnia.i.Deus eft, cuius fcien-tix quae ipfe eft omnia funt fubieóìa. Hxc ille. Vbi expref-fe patet, quòd magifter fuit huius intentionis. Vigefimo-fexto arguit fic. Si bonitas & fapientia diftinguuntur ratione, & funt idem realiterin Deo,hoc diciturpro taato, quia de eadem re qux eft bonitas habentur diuerf? rationes intelle&unoftro, fed propter hoc non oportet illam diftinóìionem ponere. igitur minor patet, quia fi propter hoc de eadem re habentur dilìinóìx rationes in intelleóìu diceretur talis res diliingui àfeipfa, tune pariformiter di-uinus intelleóìus diceretur diffinóìus à leipfo fecundii rationem propter hoc,quòd alia ratio habetur de ipfo dum confideratur vt intelligit Deum, & alia du intelligit creaturas, confequens eft falfum vt patet, nam articulus Pari-fienfis. 148. fic dicit. Quia alius eli intelleóìus in ratione fecundum quòd Deus intelligit fe & alia, error, quia licet fit aha ratio intelligeiidi,nó tamen alius intelleóìus fecundum rationem. Vigefimofeptimo arguitur fic a quodam. Si diuina attributa diftinguerentur ratione, hoc videretur propter auóìoritatem Commentatoris.12.Metaphy.com-mento 38. dicentis. In his qux funt forma non m materia difpolìtio vel dilpofitum reducuntur ad vnum in effe & duoin confideratione.funtergo vna res & duo compofita ratione vel confideratione. Et ibidem fubdit. Inteffe-óìus enim natus eft diuidere adunata in effe in ea, ex quibus componitur. Ét in fine commenti dicit. Quia magna eft differentia inter ea qux differunt in intelleóìu &in effe, & qux differunt in intelleóìu tantum.Et fubdit. Multiplicitas ergo ii? Deo non eli nifi in intelleóìu, differentia non in effe. Videretur inquam ex hoc quòd Commentator fenfiffet tales perfeóìiones effe idem realiterin Deo,fed diftingui fecimdum rationem . Sed hoc non debet moue-re ad ponendum diftinóìionem talem, quia Commentator in prima auóìoritate allegata accipit dilpofitionem & dilpofitum prò fubieóìo & predicato propofition s, qux funt termini & non res extra,vnde dicit ibidem. Cum m-telleóìus componit aliquam propofitionem ex d.fpoficio-ne & dilpofito in talibus rebus &c. conftat autem q> ìntel leóìus nó componit propofitionem nifi ex termmis, & nó ex rebus extra. Et antea dicit ibidem . Quando fuerit di-fpofitio confiderata&d fpofitum ineis, quxnon funtin materia,tunc reducuntur ad vnam intentionem omnibus modis, & nullus erit modus, quo diftinguatur pred icata à fubieóìo & dilpofito.Ecce quòd pro eodem ponit fubie óìum & dilpofitum, &prxdicatum vocat dilpólitionem. Et in fpeciali loquitur depropofitione,m qua de Deo pr£ dicatur terminus concretus.verbi grana, Deus eft vmus, Deus eft fapiens, & eft intentio eius, quòd in huiufmodi propofitiombusfubieóìum&prxdicatum fiipponiicpro omn ino eodem ex parte rei fub alia tamen & al a rat.one, ita quòd prxdicatum& fub.eóìum differunt ratione, Si non funt nomina lynon ma,&qu.afiipponuntprò eodein à parte rei, di ci t quòd reducuntur ad vnum in effe. Eft ergo mens eius, quòd vna res habet duo nomina.ffuffeóìu & prxdicatum,& duos conceptus differentes, fed non intendit,quòd res differat à feipla ratione,fed folum vnaratio ab alia ratione ■. Similiter cu dicit quòd intelleóìus eft natus diuidere &c. non intédit quòd rem omnino ftmpli-ceni
-
-
Book
-
F. Ioannis Capreoli thomistarum principis in libros sententiarum amplissimae quaestiones, pro tutela doctrinae S. Thomae...auctore F. Matthia Aquario Dominicano..
-
Title/Page
-
Page 438
-
Date
-
1589
-
Text
-
4i 6 Lib. I. do in vna difpófitione,& poft in alia;ergo fcibile nò determinat rela/ionem Icientix fub effe ex dienti x, imino accidit libi exiftere vel non exiftere: non ergo menfurat fcien-tiam,neccaufat èam, nifi prout in effe intellego habet cu fuis palsionib.iishabitudines neceffarias,connexiones om nino immutabiles, àc impofsibiiesaliterfehabere: patet igitur q> relatio menfùrati ab eo eli cardatine, quia terminum irtius relationis facit,vnde fi natura faceret relatiòné fcientia; ad fcibile de necefsitate poneret terminò in a<ftu_, ficut & in tei leéìu s dum confiderat huiufinòdi habitudine ftatim ponit fcibile in aóìu terminantis . Tertio dicit hoc patere à priori ,<ó> relatio fcientise ad fcibile non fit nifi in anima. Illa enim relatio eli relatio menlura.ti ad méfuram fic, q> menfuratafunt quidam fiìnilitudines diminuì^, & merilurantia flint quxciam exemplaria : ficut igitur fimilitudo eft inter formas squales,'& pares, mutua dico,ita re-, latio fcientis & afsimilafiò, aut imitatio format diminute ad formam exemplaremexiftèntgm, non,tamen econuer-Vtró relatio • f°> W* talis exemplatio non eft ex parte exemplaris. Deni in commu cimo arguit principaliter-q> relationi fri comuni repugnat ni repugnet ex fua ratione,<p fit rès primo.Quia dicitur deea cp acqui-® fi‘Ies • ritur in fubieflo nullo agenteipfum attingentes fed mani-feftum eft, albo exiftente in oriente, fi fiat album aliud. in occidente, fimilitudo intelligitur effe in albo, quod eft in oriente abfquehoc q> aliquod ages agat in illud, vel attingat illud pratter quàm rntelledius quiipfum comparat ad aliud album, quod de nouo producitur in occidènte, non enim dealbaris in occidente adtioriem fuam proten-dit vfquein oriens, vt fimilitudinem imprimat, nec ccelu aut aliquid aliud poteft eam imprimere, nifi fplus intélle-<ftus: igitur non poteft poni,q> fit aliqua talis res acquifita, & per confequens relationi ex natura fua repugnet habere exiftentiam in natura. Nec valet inquit fi dicatur: quòd generans orientalem albedinem à principio quantum fuit', ex fe dedit tealitatem fimilitudinis, fed prohibebatur poni in a&u propter non exiftentiam termini, qui exigitur in effe relationis. Secundum hoc igitur generans albedinem in occidente dicitur agere fimilitudiné in albedine orientis tanquam remouens no entitatem termini, fed ipfa erit à generante,quod fundamentum produxit eo modo,quo motus grauis eft per fe à generante, fed per accidens eft a remòuente prohibens,hoc inquit nó valet : quamuis enim effet à generante, non tamen ipfa cum albedine oriretur : & ficper feacquireretur, quod eft Contra mentem Philo-fophi.Relinquitur,igitur qfi fiat in albedine, hoc erit per atìionemintelleftós. Vndpcimofic. Omnis realitas con-iungens aliqua duo impeditur per diftantiam illorum , vt patet,quiaa<ftio.&pafsip requirunt approximationem,& habent ex diftantia impediri, fed relatio eft habitudo con • nefiens extrema fecundum dicit Simplicius hypoftafim relationis in diuerfis exiftere, cum fit ad alterum habitu-do, q autem hoec connexio per nulla diftantiam impediatur : patet, quia quantumcuque duo alba fint diftantia vel propinqua, nulla variatio fitin albedine, nec erit vigoro-fior,aut debilior,ficut contingit in adtipne&palsioneier-go impofsibile eft q> relatio iit res aliqua, quxconnedlat extrema. Duodecimo 'fic.Illud quod non effet,fi anima nó effet, non eft res habens exiftentiam in natura, fed relatio Ttx.cam.s. eft huiufmódi,dicit enim Pliilofoph.ó.tyletaphylàp ens eft quoddam ens, quod cum alio copulatur &cogitatio diui dit illild. Qtiod exponens Commentator'commé.8.dicit, cp intendit prxdicamenta, qua: habent comparationem : «ftimatur enim q> illa non effént fi ànima non effet '• ergo relatio non habet exiftentiam in natura, Nec valerli dicatur,qf Commentator non loquitur affirmando.,Non valet quidem , quoniam ifto modo loquendi vtitur frequenter in illis, quas denunciar affertiliti vnde ponit ibi qftimatur, pro videtur. Eft autem aliquod videri probabile & Topi-cum,& eft aliud neceffarium & yeru-Decimotertio.Quia dicit Commentator ia.Metaph.commen.ip.qi relatio inter omnia plsdicamenta eft debilioris effe, fed &mefidem q.Phylicoium.commen. 87. Entium quxdam funt comple ta,in quorum elle nihil facit anima, quaeda vero funt quorum actus co mpletur per animam, quiaèffe eorum completur ex aétione animat 11 eo quod eft de eis extra anima, Sententiarum & talia funt entia latentia,qua?-noneffent nifi in potentia, fi anima non effet. Etait quòd de talibus non eft tcinpus: ergo relatio, quae habet effe debililsimum, neceffai io erit de iftis entibus,quorum aditis eft ab anima: fundamen tu m autem & potentialitas iri re extra, v.el nó,erit verum quód habeat efle debilius inter omnia entia. Decimoqtiarto. Illud quod aduenit alicui feipfóquiefeente non ffabetexi- • ftentiam naturalem in illo, fed Phiìdfopfius quinto Phyfi. Tex.com. », dicit, quòd rqlàtiq aduènit alterirelatiuorum abTque hoc quòd tranfinlitetur, quod exporiit Commenta.commen-to decimo dicens : quòd in relatione non eft motus, quoniam illud quod trànfmutatur ad relationem tfanfmuta-tur fequiefcènte ex tranfmutatione fui correlatila. Ex-quibus patet, quòd relatio oritur in altero extremoium fimpliciter quiefccnte, & per tranfmutatione alterius : ergo relatio non eft res in natura exiftens, feqiieretur enim quòd extremum dum acquireret eam non eflet totaliter quiefcéns,(quinfaltem tranfmutarètur realiter in aduentu entitatis relatiu?. Decimoquinto. Illud cuius hypoftafis eft ratio incorporea habens pro diffefétia fubftàtialipro-prietatem,nonquòd fit.iri.fe, fed ad alterum quali in diuer-iis exiftens,- talis enim non poteft effe fecundum fuam.hy-poftafim in rerum natura.Tum quia relatio talis incorporea non eft in corporibusexiftens extra. Tum quia nulla vera hypoftafis exiftens in diuerfis, vel attingens diftinfla poteft effe nifi in intélleébu. Sed Simplicius vbi fupra inquirens de relatione, Vtrum fit totum nomen, vel habeat hypoftafim, hoc eft quidditatiuam rationem, determinat quòd relationis, hypoftafis eft qusedam ratio incorporea proprietatem habens, & differentiam.effentialem, q> non eft aliquid in fe,fed ad alterum,&quòd exiftit vt in niuer-fis,& multa talia fibi attribuit : ergo fua hypoftafis nó habet realem exiftentiam-in rerum natura. Haec ille. Con tra eandem conclufioné arguit Odia m pro bando,qiìòd n u 1-Ia res extra animam qux non eft fignum eft relatio, vel ad aliquid. Primo fic. Omnis rés realiter diftinda ab alia re, quarum neutra eft pars alterius, poteft in telligi alia non intelledla, fed impofsibile eft aliquam relationem intelli-gi non intellcéta alia relatione oppoiita, qua? tamen non eft pars eius, nec econtra : ergo nulla relatio eft res : maior patet, quia non magis.dependet lntelleftio vniusrei totaliter difpàratq quartiiintellediio etfeétusab inteìleóìic-nefuxcaufx effentialis, fed illud,quod eft eftcdtr.spoteft intelligi non mtelledfa carila: igitur & cxt. minor probatur quia fi aliquis poffet intelligerg. S^tem, & fimibtu-dinem ems non intelleóìaalia fimilitudiné cofréfponden-te, tunc poffet fcire Sortem effe fimilem, & tamen dubitare Sf ignorari,an fit alicui alteri fimilis,& fcire aliquem effe patrem, Pignorare ari habeat filium. Secundo.Sicut contradiftio difla de aliquibus eft via concludendi diftin ' dioneminter illa,‘ità impofsibilitas recipiendi przdica-tionem contradictoriorum pertinentiù ad èffe eft via concludendi identitatem , fed limilitudo Sortis ad Platonem non poteft effe fine fimilitudiné Platonis ad Sortem, nec 'econtrafine contraditftione : igitur ifta fimilitudo eft realiter illa. Tertio fic. Illudquod nullibi eft fubie&jueextra animam non eftaliqiiid feale,fedfiriiilitudo.Sortis ad Pia 'tóné nó eft fubieéìiuein Platone,ergo nec fimilitudo Platonis ad Sortem eft fubieétiue in Platone, & conftat quòd nec eft fubiefliue in Sorte : ergo nullibi eft fubieóìiue 8c non eft fubflantiafecundum te,&per.confequens, nec eft fubftantia,nec accidens : ergo nulla res. Poteft tariieivetia fimplicitei-pro.bari idem quòdfimilitudo Sortis ad Plato nem, non eft in P atone ; nec eft Plato. & per confequens non eftre extra animam &cxt. Quarto. Quiaifta eft intentio Philofopliim pradteamétis, qui dicit quòd ea funt rélatina.qua: dicuntur aliorum, aut quomodolibet aliter ad aliud, id eft vt comlnuniter exponitur fub aliqua alia habitudinecafuali. Item infra dicit quòdomnia relatiua . dicuntur ad conuertentiam., fed cafu aliquotiens dilferfit fecundumfocuiicmtm. item infra dicit quod ahquotiéns etiam finger? n„omina neceffeerit,fi non fuerit nomen im pofitum ad quóxfconueiqtnter afsignetunconftat autem quòd dici non competit rebus, fed terminis & fignis reru. Item habitudo cafualis non competit rebus . Item nec res ipfas
-
-
Book
-
F. Ioannis Capreoli thomistarum principis in libros sententiarum amplissimae quaestiones, pro tutela doctrinae S. Thomae...auctore F. Matthia Aquario Dominicano..
-
Title/Page
-
Page 272
-
Date
-
1589
-
Text
-
2$o Lib. L imponeret nomen rei,quam videret mediante coniceptio ' ne quam hàbet,oporteret ad hoc q> imponeret adhu c piu ra nomina: quia imponibile eftq> conceptio intelledius creati repraffen ter totani per tedilo uem diuimeelfenti®, vnde illa re vita diuerfòs conceptiones formaret &c. ficut ibi dióbum eft.f in quarta quteftiòne, & ideo dipo,quòd di ftindiio attributorum non folum prouenit ex opere urtai ■ lcrtus comparantis Deum ad creaturas, immo talis diftirt 1 dio poffeteffe per intelleftum confiderantem.Deumm fe,qui ex fui limitatione nullam conceptionem habere po Ad primi im teft',quje completiue reprxfentat obiectum. Tunc ad-pri« probationem mam improbationem huius partis dicitur q> maior falfa eft,non enim oportet q> ompis diftinftio rationis aliquo-tribùta diftin rum,quq alicubi realiterdiftinguutur,fumatur àdifferen-guantur per tla eorum , fecundum rem nifi eadem fit caufa diftinótio-tìuTconiide- nìs fecundum rationem, quaeeft caufa diffinitionis fecun ■ rantis Deum dum rem,eadem dico proportionaliter. Sic autem ert iti »■ fei propofito,nani quòd perféftiopes,qux vnit^ flint in Deo, diftingpantur in creaturis fecundum rem,caufa eft limita tio creaturse.Similiterquod d'ióìe perfeétiones diftinguan turin mtelleilu fecundum rationem , caulaéft limitatio-intellèftus,nó ergo oportet,quod diftinótiò rationis,qui eft in intelleéìu refeluatur, vt in caulam in diftindtionem reale extra animato,C-uto pluralitas, qux èli in intellediu, habeat fufficiétem catìfam in intelLdìuyfcilicét limitationem eius,& in obietto plenitudinem peffe<fooni-s,nó felli per.n.diftindho rationis reducitur ad diuerfitaté realem,. ficut tertatur S. Thom.de veritate q.j.attic.iàd tertium. Pluralitas rationis (inquit ) quandoque reducitur ad aliquam diuerfitatem rei, ficut fortes & fortes Pedens differunt ratione,& hoc reducitur ad diuerfitatem fubftanti^, ; & accidentis,& fimiliter homo, & animal róne differunt,. & hxc differen tia reduci tur ad diuerfitatem forma: & ma tense:quiagentìs fumi'tur à materia.differentia' vero a-for ma. Vnde talis differentiafectindum^ation'é repugnatmia-xime vnitati vebfifn'phcfiiafo, quandoque vero dkffeientia : fecundum rationem non reducitur ad aliquam rei diuerfitatem, fed ad ynitatem feijqti? ert diueìfimóde intelligi-• bilis,& ficponimus pluralitatem'rationum in Deo. Hate ’ ille. Ex quo patet,q> diftintiio laiionis attribuforum diui porti non oportet,q> fumatur à diltuidhó ne reali in Deo,/ vel in creaturis, fed a plenitudine diuin® perfectionis, Sc à limitatione intellectus creati. Nec valet fimilittido; de dextro , Sffiniftrom columna ; quia in columna non eft aliquid, vnde pofsit fumi dicta diftinctio,nili per comparationem ad animal,fecds eft de diftinctioné rat bilis,quq eft in intellectu limitato. Ad fecundato improbationem dico,q> Commentator loquitur de diftinctione attributo pumfacta per inteliectumin ftatuifto ; quia alium nort pouit, vult ergo quòd intellectus de Deo fortnet-multas ■ conceptiones, & de ipfo propofitiones cathègóri'cas formet,& attribuet ei praedicata ficut fubiecto,ficut cum dicitur prima fubrtantia viuit : eft quia cogrtofcit hic Deum ex rebus fenfibiljbus, in quarum cognitione format diu er fas conceptiones conformiter diftinctioni perfectionum repertarum in talibus rebus, fed non negat quin aliqui? intellectus, fiue habitudo ad diftinctionem real'em pofsit de Deo multas conceptiones inteUigibiles habere,fed f ilp forte aliter diftingueret attributa, & alias conceptiones vniuerfaliorès & particulariores haberet quam nuc dum concipit Deum ex créaturis.Ipfe.n.ponit i t.Metaphyficp commenco.qq.quod motor orbis Saturni aliud intelligit de primo motore aliud motor Iouis, & fic.de caeteris fubftantiis feparatis, & non loquitur de alietate fecudum rem, fed depluritaterationumintelhgibilium. Ait.n.fic loquendo contra Auicennam. Non eft imponibile, vt il-lud quod eft intelligétia,& intellectum fit caufa plurium entium fecundum <j intelligutur ex eo multi modi.Illud enim quod intelligit motorIouis deprimo motore, & eft caufain anima coelj, aliud eft ab eo, quod intelligit ex eo motor orbis Saturni.Haec ille. Ex quo patet motorem Iouis aliam conceptionem formare deprima fubftantia quàm formet motor Saturni,nec tamen hic aut ille l.ntel-ligitprimam fubftantiam ex fuis effedtibus vel ex comparatione ad creaturas, immo ipfa prima forma infoUigiD^ Sententiarum listenens locum fpeciei in intellectu f.ibftantianTmoueu tium orbes, Vt dicitipfemet Commentator ibidem come méto.36.Ad tertiam improbationem dico, q illud quod in.feynum eftffi confideretur fecundum perfectam rationem fui non habet quòd diftinguatur ratione, fed quando illud quod in fe vnum eft confideratur ab aliquo intellectu qui propter fuam imperfectionem non poteft. fore mare in fé propriam rationem rei,nec rem fimplicem vni-coverbo exprimere, oportet quòd de re vnica Sc.fimplici multas conceptiones formet,& rationes ac per hoc obiectum conceptibiliter diftinguat vt allegatum fuit in probatione quarta?cbnclufionis. Nullus.n.intellectus creatus poteft in fe exprimere aliquam cóceptionem,que perfecte exprimaraliquid quodlitin Deo,nulla.n.fimilitudo creata perfecte diffinit,repraefentat,aut exprimit rem,qu$ nò eft in genere, cfiiufmodifunt omnia,quae funt in Deo. Hxc.n.eftfentèntia S.Thom.depotentia Dei.q.S.artic.a. Ad fecundum. Tunc (inquit) contingit quòd duabus rationibus refpondet vna res, quando neutra comprathedit ipf?mrem,&-fic eft in diuinis.Et q.7.artic.6.ad quartum. ■ Licet (inquit ) Deus fit omnino vnus , tamen iftxmultas' conceptiones vel rationes non funtfalfat: quia omnibus ei? refpondet vna & eadem res imperfecte per eas reprse-fehtata. In confirmationem omnium prtecedentium ponit S. Thom.primo fent.diftin.22.q.i.artic.j.ad tertium. - ' Qusedani (inquit) nòmina dicuntur proprie de Deo,qua: quantù ad lignificata per prius fli nt in Deo quàm imerea-, titrisj vtbomtas, &lapientia,& huiufmodi,& horum di-uerfitasnon fumitur per relpectumad creaturas, immo, potius econuerfo: quia ratio & fapientiae & bonitatis dif-■ feriintin Deo diuerfificantur in creaturis bonitas, & fa-, pienti!,non tantum ratione,fed etiam rg,f.d verum cf: q» i diuerfitas talium nominum prout prodicantur de Deo. innotefeit nobis ex diuerfitate eorum in creaturis.Et ibidem ad quartum vbificait. Nominaattributorum diffe-runt fecundum rationem non tantum, qu® fit in-in. rat o-. cinante folum, fed qu^ faluatur in ipfa re fecundum ve: ir. tàtem & proprietatem rei,quod fic patet, omniam.-iuitif-modi dicuntur de Deo b & creaturis non xquiuoce, fed-fecundum vnam rationem analogicé. Vnde curo in creaturaratio fapienti^non fit ratio bonitatis, oportet etiam q> hoc in Deo non fit verum, fed in hoc diffei t q> in Deo ■ fune idem -rej -in creaturis autem differunt ratione, qUod: qualiter fleripofsit fiipfa'dictum eft. Hac ille,Et intendit': vt dicit i,femdift,2.quòd pluralitas irtarum rationu nomq.i arti.j.t i; tàtum eft ex pai pe intellectus no ihi irto modo :quòd ilia: ; ”’br‘a rationes non habeant proximum fundamentum in Deo, tfonesatinbu fed remotum , ficut de relationibus , quq ex tempore de tomm funtin. Deo dicuntur, huiufmodi.turelationes jn Dèo non liint-fe^da“ fecundum'rem , fed fequuntur modummtolilJiggndificut bpn^cs. intentiones. Illo modo.n.dixerunt,quòd mtiones horum .attributorum funt tantum in intellectu, & non in re, que Deus-eft , & intellectus easiadinuenitex confideration? creatui arum;vel per negationem,vel per caulàlitgté. Irto modo.n.S. fhom.negat pluralitatem rationum effe tan-caim in intellectu,immo dicit eam effe in re ficut in proximo fundamento,non tamen intendit, q> attributa habeat aliquam pluralitatem reaiem in Deo, nec in diurno intellectu,necquòd in'.Deo fint plures rationes attributorum, ita quod in Deo h^c ratio non fit illa, vel hec rajuo diuifa fit ab illa formaliter & in actu, fed in Deo eft omnimoda it, quòd omnis ratio vel cóceptio Deum necpot.-ft.formari conce ptus pure perfectionalis, quin aliquid fibi cori efpondeat in Deo,vt proximum fundamentum, & ideo ad hunc fen fum dicit rationem fapient|£& bonitatis differre in Deo, ficut in creaturis.fquiatam hic quapi ibi eft aliquid pro * xime repr^fentatum per hujiifmodi rationes intellectus noftri j licut.n.fapientia creata al o conceptu concipitur > qua bonitas crésta, it£ diuina fapientja ab intellectu'crea té alio conceptu concipitur quàm eius bonitas, fic ergo intelligitur pluralitatem rationum, & diftinctionem effe in Deo : quia Deus in fe habet, ynde diuerfis conceptib, perfectionalibuscorrefpondeat, non tamen intendit, q> Deus diftinguat-huiufmadiperfectiones fuas foimindo per perfectio ex qua prouen perfectionis reprefentat
-
-
Book
-
F. Ioannis Capreoli thomistarum principis in secundo libro sententiarum amplissimae quaestiones, pro tutela doctrinae S. Thomae...auctore F. Matthia Aquario Dominicano..
-
Title/Page
-
Page 34
-
Date
-
1589
-
Text
-
: Lib. 11. Sententiarum Eminatur ab actione, ergo actio non eft :,ìed in agente. OZauo. Ir; eodem fubieZo .lini fundamenta,fed aZio eft refpeZus ha-Jamento potentiam aZiuam,qu£ eft in agen-■Jono.Philofophus dicit j.Phyf.q? formalis ra-as confiftit in effe ab hoc in hoc,fed réfpeZus qui .a tur p effe ab hoc eft fubieZiue in agente, efle.n.ab .ion accipit refpeZu oppofito ei,quod eft à quo aliud, d ,p illo refpeZu vel habitudine importata per à quo eft aliud, de qua conftat, q> eft in agente fubieZiue & formaliter,nec refpicit motum vel paffum nifi terminatine: ergo aZio eft formaliter in agente, terminatiue vero eftin pàff Tex.com. 15. fo,vbieft motus1. Decimo. Philofdicit 8.Phyfic.q> fi Deus àgeret de nouo,mutaretur,hoc autem non cótingeret,nifi quiareciperet aliquid nóitù'tn in fe, non aut apparet quid, nifiipfam aZionem,igitur illa èrit in eo,& fimiliter omnis aZio eft in agéte. Vndecimo.Quia fi vnus ignis calefaciat duo calefaZibilia,aut erit vna aóìio tantum, aut dus,non duat,quia vnius agentis vnica eft aóìio: igitur vna tantum, & fi fic,antilla eft in paffo,aut in agente,non in paffo,quia qua ratione in vno, & in vtroque, & fic idem accidens erit in duobus fubieZis,quod eft impofsibile: igit eft in agente, quod eft propofitum . Duodecimo.Quandocùque aliqua duo funt incompofsibilia in eodem fubieZo propter ■ promani incompofsibilttatem quorundam aliorum in eodem fubieZo,fi confequentia non compatiuntur fe in eodem fubieóìo,nec etiam illaantecedentia.fedrelationes de fecìido modo relatiuortì funt incompofsibiles in éodém, & hoc praecifépropter pramiam incompofsibilitaté aóìio-nis & pafsionis, quas confequuntur, idem.n.ideo non pót effe pater & filius, quia idem non potei! generari à feipfo, aut generare fe : ergo aóìio &pafsio non funt’cópolsibiles in eodem, fed pafsio eft in paffete,igitur in eo nó eft aóìio. Vtiuwi afiio Decimoterffo . Aut aóìio denominatur agens denomina-denoìetdeno tioiie intrinfeca, aut folum extrinfeca, nonfm, quia omne uìnfesa! CX" Quod denominat aliquid denéminationeextrinleca,denó minat àliqd denominatione intrinfeca, vt patet de vifió-ne, qua: denominat obieóìtim denominatione extrinfeca effe vifurh,& deno minatione intrinfeca denominat fubie-Zum vidèns,nec alicubi reperitur inflantia,nifi infteturin pi òpólito,quod non licet: qusritur ergo,quid denominet aóìio intrinlece.Conftar.n.q> non paffum,quia paffum non dicitur agens,nec potei! dari quid aliud denominet intrin Tex.com.Jz fepe,nifi agens,& per confequens eft fubieZiue in éo . De-cimoquarto . Nam Philof dicit ’.Phyfic. q> aóìio &pafsio non funt proprie idem,fed cui haec inffint : igitur aóìio nó Tex.com,3i. oa£i0,dato g, efl'et in paffo. Decimoquinto. Nam primo Pofteriorum dicitur, quòdilla negatiuaeftimmediata , in qua vnum genus generabiiifsimum,negatur ab alio vniuerfaliter,ifta ergo eft vera vniuérfalitef-, nulla aóìio eft pafsio : igitur nulla aóìio eft Cadem res cum pàfsióne. De-Tex,cornai. cimofexto . Qutécunquedifferuntgenere, differunt fpecie & numero, vtpatet 5.Met.fedaóìio &pafsio diffétuntge-nere,cumdint duo praedicamenta: ergo differunt numero, & fic non funt vna res numero. Contra eandé conclufio-nem iterum arguit Aureol. probando, q> aóìio vel motus non fit idem realiter cum forma,quae producitur,ficut po-vtium motus nit illa cóclufio. Et arguit primo fic. Quia trafeunte mo-hter^cumfortu ve^ a^one manet forma. Forma, n.acquifita eli, & nec ma produca, aóìio,nec motus èli,quia habitibus praefentibus in materia rumo de ge. ceffat motus. Secundo. Quia forma illa & partes eius funt termini motus & mutatorii effe, fed nec motus, nec aZio eft terminus motus, aut mutati effe : igitur. Tertio. Quia per mutatum effe, acquiritur illa forma,nó autem motus, aut aóìio : igitur. Quarto . Illud vere eft motus, per quod t Forma, -acquiritur.T Forma.n.acquiritur per motti,fed forma non acquiritur per forma,nec partes formae fuccedentesdgitur. Tex.com. sj. Maior èft euidens, & probatur per Commentatorem primo ccéli&mundi commen.i.&4.Met.c0inmen.2;vbi dicit q> motus eft via ad rem , vocat.n.viam acquifitioné rei pro’quanto inducit rem. Minor patet. Tum quia idem acquireret fe.Tum quia 111^ partes fuccedentes acquiruntur, quaero per quid,vtrum per alias partes,& fic erit proceffus in infinitum. Quinto.Illud eft proprie motus,quod termi-: natur & diuidit permutata effe, & continuatur permutata effe in potentia,fed huiufmodi non potei! effe forma, nèc partes formae : igitur &c. Maior nota eft, quia licet motus nó incipiat à mutato elle, tri terminatur per mutatum effe in aóìu,& diuiditur,vt patet ó.Phyfi Minor patet,quia nec Tex.c0m.4s. forma,nec partes fornite fuccedentes terminatur in muta- 84 to effe, & ita q> mutata effe fint termini illarum partiti fac-cedentium/immo eftècótra, quiapartes fuccedentes funt termini illorum mutatorum elle, ficut enim fe habet tota fórma ad motum,quod acquiritur per motum,fic fe habét partes format ad mutata effe,q> terminant illa mutata effe, vnde vltirna pars format,quieftin aóìu, terminat vltima-tum mutatu effe in aZù,& ficut partés formae funt infinitae in potentia,fic etiam acquiruntur per modum termini per infinita mutata effe in potentia,& fi partem in potentia facias in aóìu, ftatirn illa eft terminus acquifitus per mutata effe in actu : fic ergo mutata effe terminatur ad pàrtes formi,& non econtra. Sexto. Sicut fe habet mutatio indiui-fìbilis ad formam indiuifibilem, fic motus ad formam di-uifibilem, fed mutatio itìdiuifibilis non eft fórma illa indi-uilibiliSjfed eius acquifitio : ergo motus non eft forma in-diuifibilis, fed eius acquifitio . Septimo. Impofsibile eft q> generatio formi fuccéfsiua fit illa forma,fed motus eft ge neratio formi fuccéfsiua : igit &c. Maior patet,quia alias generationis effet génératio,quod eftfalfum,& cótra Phi ìofophu 5-Phyf.& n.Met. Minor probatur per Commen tatórem j.Phyf.cotnmen.q.vbiait. Dicamus igitur,q> mo- Tex.com.io, tus vno modo accipitur vt eft idem cu perfectione,ad qua vàdit, differéns tantum fm magis & minus. Alio modo vt eft generatio partis polì partem & via ad perfezione,quae eft alia à perfezione, quia via ad rem eft aliud ab illa re, & primo modo eft de genere eiuS,ad quod vadit, fedfecudo modo eft de praedicamento pafsionis, & primaopinio eft verior,fecunda famofior.H^c ille,& y.Phyf.comm-ento 9. poftqùam impfòbàuit illud dictum,q> motus fit forma,dicit q> motus eft formaliter tràfitio coniunctacum tpe. Et poftponit ibi diftinctionem hanc, q> motus habet duplice coniideràtionem.f.fm fuam materiam, & fic eft de genere eius,ad quod vadit,&i?m formam.f fm fuam formalem irà tioiiem,hóc eft £ nreum inquantum eft tranfitio codiunZà cum tempore,& fic eft in genere pafsionis,& in eodé com mento allègat dicta aliorum expofitorù, quibus magis at fentit,cp motus eft in genere pafsionis formaliter. Ariftot. atitem attribuit motum alijspradicamentis,quia alia predicameli ta funt materia motus,non quia formaliter collocetur fub eis. OZauo. Nam £ m Auguft. i.de Trinit.Nulla prorfus eft res,qua: feipfum gignat.Exquo habetur,im-poGibile eft,q> aliquid fit caufa fui ipfius in quocunque ge nerecauf^ vel caulalitatis,fed motus aliquo genere caufa-litatis eft caufa forma: acquifita?: igitur &c. Si dicatur, cj> in hac propofitione,forma acquiritur motu, ablatiuus tenetur in habitudine, velin rationecaufeformalis, & non caufa: efficietis,quo modo1 dicimus, hoc eft album albedine, & ideo nihil prohibet q> aliquid difponat per feipfum in genere caufa formalis,ficut dicimus q> interemptu iute ri j t interemptione . Contra hoc arguitur fic. Forma capit effe per generationem, ctì lic dicitur ly per non notat cau-faiwformalemffed eflìcientem.Quodfic patet,quia forma eft in effe per fuu efficiens,& non nifi .p efficiétiam efficien tis : ergo ad idem genus ’caulalitatis reducitur effe per éffi-ciétiam efficientis,& effe per effit iens ,fed effe per efficiens reducitur ad genus caulae efficientisngitur &c.Non igitur eft limile, lapis albet albedine, & forma prod ucitur motu, vel lapis creatur creatione-, non enim albedofe habet per modum caufe efficientis ad album ficut creatio ad lapide, vel motus ad formam. Nonofic.Quiafm omnes generatio non eft aliud quàm hoc, quod dico fubftantiam effe ef--fectiue ab alio, fimiliter creatio non eft aliud quàm hoc, quodimportatur per effe à Deo, hoc autem effe effeZiué prxceditlapidem caufahtate originis, quod probatur, aut enim lapis creatur, aut lapis elt, quia creatur, fed ifta non eft vera,lapis eft à Deo,quia lapis eft, fed potius ifta, lapis eft,quia eft à Deo. Hoc autem non eft,nifi quia fuum exire à Deó eft libi caufa q> fit : igitur quod fignificaturper effeà Deo neceffarioeftpnmum priori tate originis&cau ■falicatis. Confirmatur. Quia fi Deus fubtrahat aZionem fuam.
-
-
Book
-
Opera Bernardi. Diui Bernardi abbatis Clareuallis, ordinis Cisterciensis, ... Opera omnia diuinae institutionis refertissima, accuratione iam denuo censura recognita ac reposita. ...
-
Title/Page
-
Page 835
-
Date
-
1538
-
Text
-
XVI. ritiis cft. Vides quanta repropiciationis abundantia, utnoniam pax cum dco,fcdmagis unitas cnm co dici poflìt.O bcatumoonfinium, ubi fublatus cft inimicitia# rum paries medius .Beatala quidem confinium,fcd non# dum tutum.Adhuc hoftis nofter hos tentar pcruadcrc tcrminos,fincsconucllere. Eft nobis in Gb ritto pax cum dcopatrc,fcdnondumpax abhofte communi.Abunda# bitautempax hxc, donee dcftruatur nouiflìmus inimi# cus,mors. Interim ctfi non cft pax ab ipfo, protetto ta# men eft contra ipfum.Erit ipfe pax noftra,cum aflyrius ucncritin terram noftram,& calcaucrit in finibus noftris. Proximos fibi poteft aflyrius fines infettare fpiritualcs, intcriorcsnonpotcft,calcarcpotcft,ted tiare non poteft infinibusnoftris,EritenimChriftus paxcum calcaucrit in finibus noftris aflyrius. Habemus confinium,# con# finiuimconfinium cum deo, & confinium cum mundo: confinium cum fpiritu,#cófinium cum carne. Et fi qui# RoiiM.S» bufdam dictum cft,uos non eftisin carne, fed in.fpiritu: confines tamenfunt carni, uel propter fubftantix natii# ram,uel propter carniscuram. C Hoftis ergo carne no# ftra quali caftro utcns,rcgioncs fpiritus de uicino infi:# ftat,& de contermino prxfidio infidias machinatur, Sed erit fitte,id eft Ghriftus,pax cum Aflyrius calcaucrit fines noftros.Ille Salomon nofter,pacificus nofter, qui prxftat nobis pacem fupcr pacem,pacem cum patt e,pacem ab ho Pp, 147. ftc,ipfe ponctfincsnoftrospaccm.O confinium #confi# ilium,quantum diferepatis ab inuiccm,quantis tu abun# dasigaudrjs : & quanti® uicinus cs obnoxius fcandalisi O finis # finis,tu quàmlxtc tenon's, & tu quàm laborio# fcregcris.Vtrobiq? Chriftus limes eft medius,iftinc fcpa# rans,filine feederansriftine inchoans,illinc confummans. Srfpic.8. Sapicntia cnim attingit ab hoc fine fortitcr ufqj ad finora ilium,difponens infilo fine cunfta fuauitcr. Finisillclc# ^uer,3i. ftulus cft,ideo de multerò forti dicitur: Pr ocul & de ulti# mis finibus pretium cius cft:proptcr quod ipfe fc impeli# dit:quofcxftimat,quo cius expletur auiditas. Quid id aliud cft nifi Iponfi amplexus,# lcftulusf Vltimus finis cft,ultra quante non poteft auiditas cxtcndcrc :nec fa# cultascomprchendcrcfufficit.Finiscft ubi ipfe à te defi# cisiubiexhauririsrubialius ette incipis:totus in Chrifto, # folus iute Chriftus,O uera pax, # piena pax,quando de regno dei tollentur fcandala, quando non erit timor infinibusnoftris,quandononeritfinis# finis,fed unus tantum finis,# fupradiftus finis.Finis deo foederans # conformans tantutn.Finis leftuligaudnsfrucnsmon già# dqs agcns.Munc ucrò ut quieta fint quantulaciiqj lcftuli gaudiamcccflaria quidemeft cuftodia fortis.Ideo leftu# Caliti.?. lum Salomonis fexaginta ambiunt ex .fortiflìinis Ifracl. Lzttrf’.Ji. Et in euangelio habcs.Cum fortis armatus cuftodit atriù fuum,in pace flint qux poflì'det. Vbcrior hic collimano# ratur cuftodia, quia uberi or eft gratia lcftuli quàmatrq, #fponixfolicitudomaiorquàmpoflcflìonis,# ad por# tara paradifi angclicam cuftodiam cum gladio flammeo pofìtam lego. D An non quidem paradifus, Icftiilus CeH.i, Salomonisf Leftulus,inquit,nofter fioridus.Dcniq?- ipfe Eiw/4c.2.'flos campi,ipfe lignum uitx.Bcnc paradifus deliciarum leftulus tails. Vides quomodo amplx dclicix arfta cin# guntur cuftodiaCLcftulùenfm Salomonis ambiunt fcxa# ginta fortesex fortiflìinis Ifracl.Non multum nunc'dc numeri huius dffputo rationc,illos tamen uidetur figlia# re,qui prxrogant & iuftitia open's,# notitia lcgis,Dc for tibusIfraclfunt,quifide fortes funt, qui ftant in fide,# uirilitcragunt,qui omnia poflimt, fed in co qui omnia confortat Ghriftus.Male fortis cft qui aduerfus fcicntìam dette cxtollit,qui aduerfus iUam inflcxfbflis & rigidus cft,cuifortitudolapidùfortitudocius:#cor cius xneu: utnccucxatiodctintcllcftuauditui cius. Qualcs deniqp l.Cor.io* funt quibus Paulus ait:Anxmulamur dominuc’nunquid fortiorcs ilio fumusrNon cft de fortibus Ifrael,qui cum uulncratur nó dolct,cum uerbcratur non fentit, ftupidus manés ad omnes ftimulos ancfpftis gladi) ucrbi penetra# bill's,#gloriaturficótrafapicntixftimulos calcitrct.Nó talis Maria,cuius animain ac fi mollcm matcriam gladius pcrtranfìuit.Me utinam fàcile obtincat uerbum ualidum. in me operetur cius efficacia,# anima meam hic pene tree gladius,ut # ipfa quali in gladiu conucrtatur có tra fpiri# tualcspugnaturancquitias.Quidmittis manti ad fortia qui cxfortiffìmis non cscCuftodiam ut quid fùteipis qui dcfidianoncxcutisrQiiidlcftuliìambis qui gladi'ù non habesfaut fi gladiù habes ucrbi,habcs illu in uagina,non habes in lingua.Nó tcnes manibus lingux ucrbi dei ucr# fatilcmgladium.Volubilis eft fermo,fpirit?flammcus cft, fed nefeio quomodo cótta naturam fuam pigrefeitin ma# niitua,rcftringitur#hxbctatur,quiacutiorcft # pene# trabilioromnigladioancipiti.Noneft uclox uerbum in ore tuo,non currrit uelociter,nó cft ucrfatilc in marni tua pro uarictatc ncgottj,quod tamé ad omnes fpiritualis ccr taminis ufus abundat.Quid Cibi ufurpas officium, cuius ufiimnóhabcsrOmncstcncntcsgladios,# ad bella do# Canti!» ftiflìmi.Sinc caufa gladium portas tu qui bclland i fufficic ter non habes pcritiam.-aut fi doftus cs bclligcrarc,magis te cxcrccs ad ncgocia fcculi quàtn ad ncgocia Chrifti, fo# renfi iure plus uteris quàm ccclefiaftico,pPfeculari quàm fpirituali certaminccalcs. E Paratum uultuirum cecie# fìafticum princcps ecclefix,paratum cum uult ad redden# I,Petri, £ dam ratfonem de ca qux eft in nobis fide # fpe.Et quona pafto piger #impcrit? ad ifta gloriaris,fiprompte rcfpó deas de iure publicocDecétius multo in ore clcrici,in ore monachi,facra quàm tecularis litcra fonat.Quid in Hfcru falera uis loqui lingua AcgyptiadNó fic Efaias.EruntCin# Efatej}» quiOquinq? ciuitatcs in terra Aegypti,loquentcs lingua Ghanaan:fcilicetquia pcnitus hcbrxx non potcrant,ea loqucrcntur qux cft uicinahcbrxarquia lingua fanfta nó potcrantruclcaloquércntur qnxfanftx aftiiiis cft.Qiud uis media ex parte loqui Ezoticc qui iudaicc dcbescSic cnim habes in Efdra:Loqucrc linguis non hominutn,ftd 2.EJÌI.13. angcloru.Angeluscnimdeics,qui facri profiteris ucrbi myftcriutn.Labia enim facerdotis cuftodiunt fciétiara,# Malac.z. legem rcquirutexorccius,quiaangclus diii cxcrcituum eft.Euàgelfce ex toto loquele g uir euàgelieus es.Scrmo ergo tints legemredolcat,prophetas,apoftolos,eorù ucr bis lingua tuam cxacuc,mutua ex cis arnia potcntia deo a.Cor.IO addebellandasmunitioncs,adrcdigendù in captiuitaté orane intelleftù extoUentera te aduerfus fcicntia dci.Vcr# fàtilfs fitinmanu tuagladius fpiritus,ut'ad orane qd* tibi emergit negocium fam uletur,nec te dcftituat fcrmonis fa cri facultas,qu cm temporalis # fubita depofeit occafìo. In labtjs tibi fit non in folrjs uerbum ualidum #cfficfcax. Labia cnimCnonfoIia)faccrdotiscuftodiùt fcicntià.Sac# ;- culum pccunix tollc tecum,gladius ucrbi tibi fit à latere, non in latcbri's;proximus tibi fit.Accingere co fupcr ft# Pfai. 44; murtuumut potensfìs#promptus,#cxhortari in do# ftrina fana,# contradi'ccntcs rcdargucrc. F Non tibi fit enfis fub femore,# ucrbifacriftudium 'carnis pruda» tìxnonfiipponas.Vnfufcuiulqscnfìs fupcr femur fuum. Alrj datur termo feientix, alq fermo fapicntix,#|unicuiqg i.Con.11? dottori fuadetur à fpiritu gratia. Vniufcuiufcjenfis fu# per femur fuum, ut ubi cfttcntationisoccafio,ibimaior ucrbi prxoccupatio fiat,commonitiocrcbrior.Vniufcu iufq? enfis fupcr femur fuum,ut feipfum primo corripiat, fcipfum cuftodiat,feipfum dqudicct. Docct te Paulus quali fupcr femur tuum entelli habcrc.Gonfìdcra,inquit, CaK6t tcipfum,nc & tu tcntcris.Enfiscuiufcunq? fupcr femur fuum, propter timorcs nofturnos,propter lapflisfubi# tos,prxoccupatos cafus.Qiiafi timorem nofturnum apo ftolus innuit dicens . Si prxoccupatus fucrit homo in Ibidem; aliquo delitto.Nofturnum eft cnim quodimprouifum cft,quodfubitumcft nofturnum etiam quod infidiofum cft.Idco dicit:Vt non circuucniamur à fathana.Nó cnim 2,Cori 2 ’ ignoramus infidias cius . Idem Paulus alibi timebat à ’ 4 B v
-
-
Book
-
Tomus quartus operum d. Hieronymi a Mariano Victorio Reatino ... emendatus. Continens Commentaria in quattuor Prophetas maiores
-
Title/Page
-
Page 522
-
Date
-
1571
-
Text
-
E »7- uerit, ipla moriet. Et uir fi fuerit iu-ftus, & fecerit iudi ciu & iuftitia, 1 mo tib. no comederit, & oculos fuos no leuaueritad idola domus Ifrael: & u-xore proximi fui non Jaan.8.d X.Tft. a. Ioan.14,4 ibi. 11.e Sec.7Q. "Pfal.ha.. Matt. 22, 6^3 Ex ad. 10, Deui.1}. a 50« COMMENTARIORVM HIERONYMI LIB. VI. ■ fignificet, Viuo ego dicit dominus, & parabola ,Tiel prouerbium,fupra plenius diximusiqui nequaquam dicetur in Ifrael, fed in his qui dei notitiam non habent, necpoflimtperfpicere veritatem. Omnes, inquit , animi mei funt: iuxta creaturam, non iuxta meritum : ut Moyfes appellabatur homo dei, de HEB. lii, mea eft. quo feriptum eft; Oratio Anima que pecca-j Moyfi hominis dei.Et He . . . r . _ ljas qui ad quinquaginta militum principe loque-a bat: Si homo dei ego sii, defeendat ignis de de cx lo fuper te & fuper quin quagmta tuos. Homo ue ro peccati & filius iniqui tatis, non uocatur homo dei:ficutferuus & famulus dei,hi appellantur,de Suibus dici non poteft: ►mnis qui facit peccatu, feruus eft peccati.Et iterum: A quo enim quis uinci-tur.eius & feruus eft.Sicut peccata filiorum nonno cent patribus,fic peccata patrum, ad filios non redun dant;fed anima quxpeccauerit,ipfa morietur: no a-bolitionefubftantii,fed ex eius confortio, qui dicit: Ego fum uita. Et alibi loquitur: Omnis qui uiuit & credit in me,non morietur in xternum.Et: Ame ame dico uobis:qui fermonem meum cuftodierit, mortem non uidebit in fempiternum.Vita enim noftra abfco dita eft cum Chrifto in deo:quia uifiuri fumus,quan do Chriftus apparuerit uita noftra in gloria, & imple bitur illud quod feriptum eft: Arnen ame dico uobis, qui fermonem meum audit,& credit ei qui mifitme, habet uitam iternam:&in iudicium no uenit,fed tra b fibitde morte in uitam.Illud autem quod a Balaam dicitur : Moriatur anima mea in animabusiuftorum, hunc habet fenfum,ut cupiat mori foculo atque pec F cato,ac uiuerecumiuftorum animabus, quorum uita b Chriftus eft,& poffunt canere: Placebo domino in re .r gioneuiuentium.Non eft enim deus mortuorum, fed uiuorum.Et fi Balaam (utuerifsimumeft in linguam noftram translatum) uanum populum fonat, perfpi-cuum eft quoduanus prius gentium populus defide-ret habere confortium cum animabus iuftoru, Abra-ham,Ifaac & Iacob,qui id eft,re<fti &iufti nun- cupantur. Vnde & Genefeos liber, ex eorum uocabu Jo nomen accepit, a «JJEt uir fi fuerit iuftus, & fece-,n ritiudicium & iuftitiam &c.) Vultis,ait, fcire hoc q<f ; didumefhPeccata patrum reddam in tertiam & in quartam generationem,non id fonare quod plerique exiftimantmec efle fimile huiefententix: Patres comederunt uuam acerbam, & dentes filiorum obftu-puerunt? Audite qux illaturus fum:Si fuerit pater iuftus,qui hxc fecerit,& illa non fecerit:& habuerit filium pefsimum,qui defertis uirtutibus patris,tfe fla-gitiis manciparitmonne & ifte uita uiuet, quia iuftus eft:& ille morte morietur, quia omnia perpetrarit, qux pater uitando iuftus effe&us eft? Videamus cata logum uirtutum patris,qux mihi uidenturin decem & feptem partes diuidi.Quarum primum eft, fecifle iudicium.Secundum huic fimile, iudicio copulaffe iu ftitiam.Tertium.non comediffein montibuS.Quartu oculos non leuaffe ad idola;fiue(ut Lxx.tranftulcrut) ad cogitationes,domus Ifrael.Quintum, uxorem pro G ximifui non uiolafle. Sextum menftruatx uxoris ui-tafTecomplexus.Septimum,hominem non contrdlaf-fe:fiue ut Lxx. ediderunt,opprefsiflc per potentiam. Odauum,pignus debitori reddidifie.Nonu, per uim SEP. Anima, quoe peccauerit, ipfa morietur . Homo autem qui fuerit iuftus, qui facit iudicium & iuftitiam, fuper montes non comederit: & cculos luos non le uauerit ad cogitationes domus Ifrael: & uxorem proximi fui non nihil rapuiflc, uel1 iuxta Lxx- rapinam non rapui! fe.Decimum,panem fuu efurienti dedifle.Vndeci-mum, nuduoperuifle ue-ftimento. Duodecimum, ad ufuram pecuniam non dedifle. Tertiumdecimu, nihil ex his qui dederit amplius accepiffe., Decimum quartum, ab iniqui tate auertifle manu !ua.. Decimumquintu, (quod fimile uidetur primo,fed in parte diuerfum eft:) riu dicium uerum feciffe inter iiirum & uirum, fiue proximum futim.Decimum-fextum,in priceptis domini ambulafle.Decimumfe-ptimu,iudicia & iuftificationes illius cuftodilfe.Quorum fingula quid uelint,dicemus in confequentibus. Si fuerit,ait,uir iuftus,& fecerit iudicium. Scriptum <pr0 t eft inProuerbiis:Cogirationes iuftorum iudicia.Qui hanc uirtutempoffederitjut nihil fine ratione faciat, & iudicio,poteft illud propheticudicere; Iudicia do-mini uera,iuftificata in femetipfis: & cu redte omnia iudicarit,ut non accipiat perfonam pauperis in iudi- <pro n4 cio,implebit priceptum dominirSicut minorem,fic & maiorem iudicabis,audafler dicens: Defiderauit ani-ma mea defiderare iudicia tua in omni tempore. Et iterumtViam ueritatis elegi,iudicia tua non fum obii tus.Et in eodem pfalmo : Cognoui quia iuftitia iudicia tua:& in tantam proficiet beatitudinem, ut lntelli gat iudicia domini,qui funt abyflus multa : & dicat cum Apoftolo; O profundum diuitiarum fapientii & fcientiidei,quaminfcrutabilia funt iudicia eius, & inueftigabiles uii illius.Et in oratione commemo retiQuoniam iudicia tua iucunda. Poft iudicium fe- , quitur iuftitia,quam qui habuerit, Chriftum liquido pofsidebittqui (iuxta Apoftolum) fafiuseft nobis iu ftitia,& fanCiificatio,& redemptiotut faciat iuftitiam uera,necperfonas refpiciatin iudicio: fed de fua fciat in aliorum iudicio iuftitiaiudicandum . Tertium eft, in montibus non comederit: quod ludii exiftiroant. ad idololatrii pertinere peccatum. Crebro enim legi musinRegum& Paralipomenonlibris: Veruntame _ ab excelfis no recefsit. Adhuc populus immolabat in j excelfis,& adolebatincenfum in fublimibus: hocfcri ?arl0.g pturafignificante, quod in motibus lucisq. idolis ho ' -4 ftias immolauerint,& tura fuccenderint. Nos autem 3' dicemus comedere eum in montibus 5 qui dicit cum pharifi :Gratias ago tibi deus, quod non fum huic fimilis publicano: ieiuno bis in fabbato : decimas do omnisfubftantii mei &c.) Et econtrario publica- U J nus audiens eum qui dixerat: Difcite a me, quia mitis fum , & humilis corde , percutiebat pe<ftus fuum manu,hoceft,pefsimarum cogitationum thefaurum: oculos ad cilum non audebat extollere • Sed & il- j , ( lud quod alibi dicitur:Maiora te non requiras, & for * tiora te nonfcruteris,omnes hsreticos arguit,in motibus
-
-
Book
-
R.p. Natalis Alexandri ordinis ff. praedicatorum ... Historia ecclesiastica Veteris Novique Testamenti … Tomo 6
-
Title/Page
-
Page 349
-
Date
-
1699
-
Text
-
SICULI il i concefflum non denegamus n Apoftoli dicentis , Melius eft ita patratis , Tualdrada cedit , pipata obfequentium Reaia Aula refultat , Tualdrqdam Guntharii Epifiopi neptis ad femel , ut aiunt , ab eo ftupratur (jr omnium derifione ad avunculum agentibus fratribus Thieberga notitiam Nicolai Papa deferuntur Romana prafidebat Ecclefia. Anno Dominica Incarnationis wi//z funt Hagano & Rodoaldus Legati in Galliam , ad difeuti. fc haberet , fient Summo Pontifici IX. & , juxta nubere jam in multitudine indulgentiam , quàm publicum , X. D uri. pro Reginam ef le. àccerfitur , ac , atque cum cachinno remittitur. Igitur Regina , h<tc omnia ad , qui eo tempore DCCCLXV. ndum Sedis res fuerat. utrum nuntiata B ita Qui in Franciam venientes , pecunia corrupti , magiis faverunt iniquitati quàm aquitati. Tamen ad Regem vementes, cum ei declarafflent Legationis fit a caitfas tale Refponfum ab eo acceperunt : Se nihil aliud egifife , nifi quod Epifcopi ipfius Regni in generali Syno do fibi agendum demonftrafflcnt . Legati itaque confilittm dederunt Regi , ut illos Epifcopos qui illi Syno do profuerant , ad Sedem Apoflolicam deftinaret qui verbis ac firiptis Univerfali Legati immenfis ditati opibus 'nuntiaveruntque Summo Pontici derant & audierant. Interea 'tharius Romam proficifcuntur ^ ■fi^ffldemohftrarent innoxium , & iisnecpra- fuos fciiii,«eab Jftri (finderent Decreta. Sedem ffl nt > amqaimfal' Scriptor fchtuki nec fatisfacerent regrefflt in Gallia qua Thietgaudus ea intentione ut c at eros atque Apoftolica dogmate , nec ab con- potuit. j a mu l c js errat Annalium _ . , „Metenfe _ „ Concilium . . . Quòd I» ponit ordine prspodero, & nem Teutberga in Metenfi rat. 2. Quòd Tualdradam à duftam fcribit , quàm Synodus ta elfet nim jam fe coaftum C eft, accufatiocommento„ D non ante celebra Tualdradam ipfitis Afta . & Nicolai I. Epiftola ad Epilcopos Galli® & Germani® , in qua Lotharìum ait legitima repul£1 conjuge , fecùndam libi adfciviflc j neque Se dis Apostolica: judicium expeftafl ’ ei 3. Quòd Le gatos Apoftolicos Radoaldum Se Haganonem an no dumtaxat DCCCLXV. peraéta jam Syno do Metenfi , quam & perperam figit anno 864; in Galliam miflos à Nicolao I. allcrit , quos Metenfi Concilio adfuifle certum eft ex Auctoribus Annalium Bcrtinianórum & Fuldenfium, ex Ni colai I. Epiftolis , & ex Anaftafìo Biblìothecario in ejus Vita. 4. Quòd Haganonem cum Rodoaldo miflum in Gallias teftetur ad obeundam .Legatio nem pro caufa Lothariì & Teutberga : crini Arraflfii etiam teftimonio conflet Haganonem ante iti Galliis braretur , quàm fuifle Metenfis Legatos ob hanc memoret. Regino luum ad XIt j ut Adalberonem & delinunt dem Hi cotevum ^Kolai e 'rga nium mitterentur ; neque Legati Synodus miflos caufam , & illum Nicolaus E • Prumienfis annum ipfe Deutberga in errores reflatur , defcripfit in Scriptorem I. hoc habet per ad Lotha- Metenfibus tertio , & in , qui cof- corriguntur : Hlotharius Rex concubina fuper &X. , qui , relitta in his . in Vita Theutmatrimo Romanam in Franciam ut in Metenfium requirerent , caridem fflualdradarn fibi fuos coeperunt hujufcemodi c at er a audierunt inter Theutbercencu- . .. Unde fine , deftinavit urbe aggregato Rex The in conjugium ut- , legitimum finem Sedis ApofloHca invento illuc & requifito pervenientes Sed Hvaldradatn copulare , talem Epifcopis , ut , & caufam : Quicquid in eo turpitudinem ordinem, reperta &C , id e<ro , miniis diligentijfime , fiunt profani & multis inauditi habentia , qua Epifcopalem ipfos ficutphreneticos ligaverunt atque Papa pio excommunicata ligata ac , fed converfantes altifone pii Pontificis feririio hujus , ficut Sedis in repofitis illis publicabant male declaratur Laterafunt fe tanti quam in ( qua eumtempus rtli- à Summo extiterat ) fi, Gcftis compofitis , ad libitum in fal- faverant. Tunc judicante & eodem Sanilo Prfiule cum Synodo decernente , Sacerdotali honore privati flint , & depofittonis cenfiuram merito incurrerunt. In hac quidem Synodo benignus Profili Metenfem Syno dum , ubi gefta illa contra voluntatem Dei Cr fuam digefta fuerant , illico Cafflavit , & quad-am necefflaria 'in Sanila Ecclefia Capitula promulgavit. Romana illa Synodus habita eft anno Chrifti dccclxiii . Nicolai Papa: VI. in Palatio Laterahenfi. Qttatuor ea Decreta Primum litione. Imperatore nio in pravenerunt Sedjs edita 'Decretum Synodum, Ludovico Metenfium Judicium Infittita temere funt. eft de Synodi Metenfis abo qua nuper ,. id eft , fub Piiffltmo , per Indiclionem xi. menfe Ju urbe ab Epificopis , qui noftrum collecta eft, quique Apoftolica violarunt , ex tunc , & nunc T t ij , & 1» SeGun- TheuVgaudu ArchiepifcoP lde ? o( ‘ ti< ii- ea , difflolviffle , & Epiftolam cum (unr, damnationis , fi etiam i. quosyno- ferexceAr- in anathematizata communicantes non negabant Conchiuà quomodo fe gefleQuibus benigne à Pralibellum ei obtulerunt egiffle , nifi ficut libelfcrutatò , non chiepifcopos. Denique convocata Synodo nenfi pofl hac Palatio fub Apoftolis , inventi dem , ut diclurn eft , Archiepifcopi , unde notam incurrerent. Precipue , quia Autiores divortii fAffle clamabant, & Sententiam, Ingdtrttdin uxorem Bofonis Papa tulerat dem virum fuum Bofflirem per feptenne in Bibliothecarium Anaftafium Regina , & T%aldrada fimpta , licet carnaliter Hiftor.Eccl.Sxc.IX. F perdu- nuncupatoria divortii Epiftola hiftoriam , ex Annalibus anno nongentefimo lapfus eft. Auftores Chronicon qui octavum Monachiis, nongentefimum ’ Quo qUerat Sedis com I. legitime mora continuo Mifflos pracipiens & monens Sy nodali Conventu, bergarn rejiceret , aut pauca monis dentes cele inter careris audierit (fi , rejicere VIII. Pergit Anaftafius rit Nicolaus I. commemoratfide prsftantifflimo fufeeptis dicentes , fe nihil plus vel Ius ipfe cantabat. Quo Meten probant,. pofflet matrimonium , er iflis runt. e- Concilium cùm capit'affligi gemebat Treverènfim Arcloiepifcopos cogitaret , diutifflime A , valde fuper cum Thcutgaudum Agrippina Colonia dole & Ecille coram Domino eximio Papa venientes , fe defendere poffle refpondebdnt. Citmque Legati Apofiolica Sedis, licet in multis fidubli , Romam 'iter regrediendo reflec terent , qua a Rege, ac Theutgaudo , Cr Gunthario Archiepifcapis audierant , ac cognoverant , Summo retulerunt Pontifici. Piifjimus autem Prajul adven tum Archiepifcoporum dum prafiolaretur illorum , esce fiupemà dirigente Clementia , idem Theutgaudus & Guntharius Archiepijcopi Romanam Urbem adeuntes veftigiis hujus Prfflulis fe factis pr fieri tari petie ■ pro fe , ih feci , iftorum Epifcoporum confilio itfus feci. Erant autem ibi pracipui pradilti Theutgaudus dr Guntherius Archiepifcopi , quos autlores in tanto federe SanFl'us jam Rapa compererai , afiruentes & dicentes le gitimum illud fAffle connubium , quod de Nualdrada concubina Rex conftruxit Lotharius , & qua dicebant, , Auftor, primam faftam Lottarlo Metpnfis falfum. evidenter duxifle & Synodi : quod ipfum Metenfium iÀquifgranenfi -A . . liberius Legati , fcrutari ab Lothario eyerillam arbiun- qui p offe harefi fallere aliqua gam binamin confiiluifflet Pontificem petulantia volvebaturmalum qualiter ab hrijus morbi pefte P^ex pium carnifque Pontifex , ne alios I ergomenfi, au&oritatemdcdiffle . , vi furit Haganone Regi copularet imponerent. & Gunut Regem Coepificopos denotandi, elogio pravo fififiit aliquo Papa Romam cum fidem , quam'falli lipotuir. Annalium Metenlium. Ecclefiaftica Stultitia pollueret, intra & intimo corde roribus. Prfiertim & Guntherum Regem j 5f IX. o , eumdèqnque luxuria hoc Summus Dei pelleret Cumque clefia omnifque Apoftolica issertati Sedèm putredine A 1’
-
-
Book
-
S. Thomae de Aquino doctoris angelici Ordinis Praedicatorum ; Cum commentariis, et opusculis R.D.D. Thomae de Vio Caietani ... ; perR.P.F. Seraphinum Capponi a Porrecta ; Eruditissima Fr. Chrysostomi Jauelli commentaria ... Formales elucidationes . PRIMA
-
Title/Page
-
Page 849
-
Date
-
1588
-
Text
-
Qupeft.viij. Art.ij .nj. & iiij.Ft qua’ft.ìx. Art.j.à ìj. 379 Dico autemeffe,ub'quepruno quod jccundwn fefotum&c. Ad-uerte quòdhxcdeclaratiofundatur in s.phyficorum, rextu 1. ubi agi tur de mouenteSc mobili : ergo fa fecundum partes irfe-CH’idumacciden'.Vide tu :ficigitur effe ubique primo&per fe contieni t Deo,& eft propnum Dei. Ad uerte quòd licer B. Tho. prober conuenire Deo effe ubii|ue,& primo, & perfe,non tamen quòd fitet proprium.i.quod nullialtgncóneniat, & hoc fecit ut dicit expofiroriquoniam per fe manifeftum eft,dato n. quòdfolusDeus fir ìnfinitus eden rial iter, & quo ad uirtutem operandi,fequitur quòd folus fir ubìque primo. 1. fecundum fetotum.poteft emm dici,quòd id fufficienter probar,refpon-densargumentis inoppofirum quibusargmturid non coirne Dire foli Deo. ^Quxftio Nona. Articvlvs 1. rtrum Deus fitomnino ìmmutabilis, 0 q^af‘*?r<t0^e»fu'n eft. Aduerterj, h^cpti ma iauo f'mTatutin 5. phyficorum fuper tex 60. ubi philofophus oftendirid,quod moueturmane refecundumahquid i. fecundumfubftantiam,& tranfi efecundu aliquid.f.refpu termini a quo. ^uiaomne,quod moueturmotu fuo Aduerre quòd hxcrópo-teft trahi ex 6.phyfic.text. 51. ubihaberphilo o hus omne,qd mura.tur,fehabetaliternunc,quam prius, tedici non conue-ni t Deo,cum habear 1 n fe om nem perfetti onero a ttu. In refppnfione adpnmum, Adue cequòd iprenditficdi-ftinguereimotus duplex.f. aftus perfetti, & attus imperfetti, priuseft mDeo,8cde eo inteli git Auguft.alter non eft,&r de eo intenditin articulo. Motus autem qui eft attus perfetti, idem eft quòdattio immanens, &talis dicitur attus perfetti, quia attuo immanens eft perfetta,& completa, non ordinata ad ali-quid melius ipfa attione, quoniam uel aftioipfaeft finisagen tis,vel fiquid per ipfam attionem producitu r, ut per intellige-re uerbum,& perattus morales habitus: taleproduttum iteri! adaftionem ordinatur,urpleniusdeclarauimus inq.17. ar-ticii.i.Attioautém tranfiensdicitur aftasimperfetti,quia no eft ex fe.fedeftuiaad acqmrendam perfettionem.undediffi-nirur per hoc,quòd eft erte atto exiftentts in potentia, & de ìj s plenius diximus in quxftio. metaphyfic.in quxftio. 11. &; qu^ iti0.1 tubi fignaui uiam loanuisBqccoms,in fecundodiftinc. ARTicvtvs ir. FirumeJJì immutabilefit proprium Dei. Circa ti tuli.ly, immutabile ftat utin primo articulo prò ont nino immutabili, undeproponens conclufionem in arti-culo, & concludens dicit. Viide cum Deus nullo iftorum inodorane fit mutab'lis propriùm ettfs eft effeomnino immutabile,\y, propriu fic exponitur,conueniat Deo,& nulli alteri a Deo,& fupponés affirmationem ex i.art. immoratur in roto hoc articul. adde-clarationem negatiux. Omnes enim creatura antequam r//èr,vfqiieibi , in ejfeprnduce-re&c. Aduerteq>B.Th.non tener dari nifi potentiam paffiua, & attiuam,8c ideo Scot. qui tener mediam. f. potentiam obie-ttiuam nonacceptat hancdtftinttionem utfufHcientem. Ve-rumdefenfionemS.Th.ponemus-inq.de anima, cumloque-mur de potentiis,utrum finridem cum fubftancia anirrif, na locus proprius eft ìllic & Scot.lqquirur in ilio propoli co. Dico autem potentiampafiuam fecundum quam,vibi vel in ronfequendo finem. Aduertequòd perly,perfett.ionem in eden dointendit elle attuale fubftantiale libi debitum, & perfe-ftum ex concomitantibus,\y,perfe&-.onem in confluendo finem, intenditoperationem perfeftam,adquam ut ad finem res producitur. Siigitur attendatur, mutabilità! retfecundum potentiam adefe fc nonin omnibus. Aduerteq,eximmutabilitateeffendi,fequi-tur impoffibiliras non effendi, & ex hacinferturneceffit.is effendi,ergo fecundum B.Thom.aliquodcreatum eft impoffibi le non eli'e, & eft neceflarium ex confequenri ensproduttum diinditurin neceflarium & poffibile,utigiturfciamus funda-mentumB.Thom.Aduertequòd inq. de potentiaq c.artic.j. adducttduasfe'ntentias.f. Auicen.&t có.nentatoris, Auicenna B b b 3 quideitì flùcìinem'cencludert potentiam Dei in rebus effe emfdem ra- A tionis cum potécia regis, ficutnec diui nurn dominili efteiùf-tìem rationiscum. dominio human oTed incèdi c attìgnale dif-ferétiam inter modii.m effendi per. effentiam & rriocium etTen di per potentiam ihDeoproportionaliterficùjtin Rege , &ad hoc tendit fìmiìitudo in<iutta,& non- ultra. - Éuerunt vero alijquiìvcet credidcnnt. Aduerre quòd hic fili t. Commentatorqniin 1 l..rnetaphyfi comraen t. 37.111 finedicit quòd.Deus non habet curarci de 1 lidiuiduis,nifi ut communi-c-ant tantum in aliqua proprietatefpeciei,& ècóuerfo. Gdicic quòd Deus non fcit omnia,nifi menatimi funt entia, & fic fe-quitur.qllòdnon.hqbet.prouidentiam deomnib. in Angolari. cOmmento.51.com parar ea, a lue flint fub cceloferuis,& belìi is,qux funt in aliqua domo, deqiiib.paterfamilias non ha-bet curarci,nifi prò quanto ordinantur ad bonum domus. ■Et cantrahos oportet dicerequod fu in omnibus per prafentia.bul leolusjubi fupra in Caprqp.arguitquòdBea.Thom.huncmo- g «Uim male affignauerit:dicitenim Bea.Thonnper prxfentiam vero fuam dicitur aliquid efle in omnibus, qua: 111 profpettu cius. funt. Sed contra inquir Aureolu's>etgo Deus eli in effentia fua, cu fitin eius profpettir.prxteiea per cogiiirionem, non efteogno feens in cognito,(ed è conuerfo, quia fi 1 per affiniilationeip^ ergo per prie fentiam Deus debet dici prxfens.omnib. quia' om Mia lìint in ìpfo in teli igi bili ter. -, Ad prillili dico,q? nonmconuenit dicere,Deuni effe in etTen tia.fuahacra.tione, quia petiPt-raMplam fua compiehenfiotiie. Ad fecu 11 d 11 ni dito,quod v tum jue eft.uerum,&cogn 11um eft in cognofcénte,quoad fim>litudinem, & cognofcens eft 111 togmto principile per cogtiLtionem ìnjxiitiuàpeifettam, qua penetrar intima cogniti. Fueruntatij quslicit dicerent omnia ad Dei prouidentiam ire. Aduerre hicRutilato,qu,i.in TpmaoiotroducitDeu alloquen ceni c?li tes.i. inceli igetitias,morri.ces caci or lini ut producali ho- C ni mem,& alia infepferine fine ìncprruptibilia, exiftimauit.n. Plato,q>quicq'iud eft àfDeo irnin’echate hi incorriiptibde-.& p-j> terra animasi noftram dici t eflemcorrupribilèm, & dimmi fem-eii.- Platonem fequutus eft A-uicen.in lib.j.fuie mptaphy.fi-<a_- cap 4.qui pofuit quòd a primo non eft nifi unum, coquod nulla mulriplicitas eft m eo : & colina ipfum propriiffimelo-quitu.rBea.Thom m pimenti ai ticu.etror Amcen.ìmprobabi-tui mfta, cum ìoquemiu de mmltitudiflSb & diftinttione re-ruminq.47.1. Et contrah.s oportet dicere,quod[ìtin omnibus per ejfentiam.btl-reolus ubifuprainCapie.arguit'qu.òd-B .Tho.. malèaffignauit hunc modumidicitenim B.Th eft in omnibus per effendi in-quanrum adeft 111 omnibus,uccaufa effendi. ? Sed cétra dicit Aureol.modus effendi p<fc potentiam diftin guitut àmó effendi per efTencià.fedadeffeoibus urea effendi eft modus effendi per potentiam, ergo non per erteti tiam. Ad hoc dico q>uterqj modus fundatui fuper ope-catìonem Deiifed modus potenti^ fuper operationem mutiate alio fup polito ut agente fecundo licer ìmmediacione.uirtutis : modus autem per elfentiam,fu per operationéimniediarìone fuppofi ti & uirtutis,& ficintellexericB.Th. cum dix.t inquantù adeft omnibus uteaufa effendi eo ni odo,quo conclufum eft in i.ar tic.quoniam in omni re nel operatur cotti immediate, velali-quidadipfam pertinens.putaanimarci utin homineuel.mate riam.utin aliisinferioribus homine: nego ìgitur minorem ar gumenti.non enim eft uera.nifi addatur ut caufa effendi im— mediarionefuppofiti & virtutis. In refponlìonead ptinium,i,mt>» fola grafia fàcit fmgularem modum. AduerteqjB.Th.innuitfelocutuin fuiffeinar. de noti tu.gratuita,& non umuerfalitei: propterea facit copulati!,co-gnitum,&amatum:fcddicescrgo Deus non eft fpeciali modo Hiph.lofophogentili: quod tamen uideturabfonum:dicoq> £ B.Thom.hicutTheologus non multum xftimat illam cogm-tionera habitam ex fenlatis tàtum,& multiserroribusadnnx-tam,qux non ni eretur comparati gratuita1, qua eft principili dilettionis.&charnatisdiuìnx : ideo non proprie facitfingu-l.irem modum éxiftendiDeum in rebus, licer igitur in articu-loadargumentum Aureoli duplici ter refponderi poffir.Tu ra »ien fequere primam. ART I C V L. IIII. Strutti ejje mbiquefìtprofrium Dei. Circatitu’-.'y,proprium fic deber exponi.f.conueniatDeo, & nulli al ) 'aDej.&KquipolletfvUDeo.
-
-
Book
-
La Legge : Monitore giudiziario ed amministrativo del regno d'Italia
-
Title/Page
-
Page 825
-
Date
-
1894
-
Text
-
GIURISPRUDENZA PENALE o e a ra le to I· I• r· 5 il l'· chè ben orn op1 i can yen ed si, C3 qu e Sc ttua. og o si, sen. no nt i an se si l'o si de ivo, nza pronunziata nioni che venne sanzionata dalla sente o del pubblic o nella udienza 12 april e 1893 sul rico rs e m o co llegio ministero c. Calò, a Se zio ni unite , dal Supr rte zze e di fissare che se ntì il biso gno di tro ncar e le ince sopra unic o sistema le su e à ecisioni. E le p riucipali ragioni per le quali si di mostrava ro no l e se tassativa la e nunciazio ne cli quei casi, fu guenti: io ne 1 a Il significato letterale e lo gico della dispo siz do mandare la dell'art. 604 pro c. pen., che no n si p ossa io ni quando cancellazio ne dai registri penali delle imputaz o se ntenza non sias i p er esse dichiarato con o rdinanza del fatto divenuta irre v o cabile la inesiste nza del reato o vi sia riche ne forma l'o bietto , o ppure ch e l'imputato masto assolutamente estraneo. ella cancel 2a Il concetto che informa l' instituto d ali, quello cio è lazio ne delle imputaz ioni dai registri pen 604 tutte per di avere le ipotesi contemplate nell' art. e r e sulta chiaro base una dichiarazio ne d' i nnocenza, com ni responsabilità dalle fras i di assoluta eliminazione d'og prima, sul p ro e dell'apparire l' imputato scevro come iale sul Codice po si to ado perate nella relazione minister la prima volta di proc. pen. del 1865, do ve venne per tale instituto introdotto. o ne co nc o r ro n o · E così lettera e spirito de lla dispo sizi e nso che n o n cle alla interpretazi o ne dell'articolo, nel s la indicazio ne dei monstrationis ma taxati'onis causa è casi in esso enunciati. st i tuto della 3a L'arm onia che d e ve esistere tra l'in gistri penali e quello cance llazio ne delle imputazio ni dai r e er cui logic a quanto uto dell a cancellazione, p ri to i nform ativo dell'istit tutti quei casi e n zio a l ancel c la e r e d e chi i d lt:'L la facol t:'L a i soli casi perciò esclusi dall a faco essersi v oluto l imitare s i cura è l 'affermazione erazione del su rienum l' nel ri suonano rient n no a mul r o f di imputazione la cui he nel loro significato gramm aticale i vi e nunci ati , i qu ali anc utato. E imp l!' e d tà i cordato ar t. 604. dubbio su lla responsabil eliminazione di qua lsiasi rente Bernardo, r co ri 1892, e tto del r b m gge o dice e t 22 an nza nel ca s o form « Specialmen te:nella sente difatti rie sce di i ntuitiYa evidenza che na t a nella presente ma e si a r i o o ann o utat ss p e st o l l l'im de e r che ed in que lla 29 novemb ngi dall'essere provato l' at tua le giudizio, b en l u utare i principali nf co i d sussi a l o c o t cari u i o osc fatt n è si ico r o causa, il Supremo Collegi el i ttuoso, i nve ce si è sto estr aneo al f atto d ma ria · o pinione , ra la cont ato lla e d istr o g gn ma oste s al a ti t re o a i dd argomenti che vengono a izii al punto da consigl enza di provo o di ind st no o l' osserva re c he d p stan res ba a l rli, a e c t e r ip ci r i a u q ios di né si ravvisa opportuno l a essenzialmente dubb ozione di que lla fo rma ad egio ritiene di ll o C remo p u S l i e n stio e u q ormai in questa di battuta sabilità dell'im pu tato. ano essere tassativa ncell a· maggior peso e valore le ragioni che dimosti· informatore del l' istituto de ll a ca la ale es sendo il crit eri o l e T n « o tran rien non che , mede el casi d i tr al ua g gli re t s usi l a l esc al la enunciazi one e quindi dai regi stri penù.li , ed one dello i mpu tazioni zi e seg uenti consil el n conse ono la ssum a i ia r i vv o s e do ch i dizione della legge, ragion tare l'art. 604, ne discen simo dovendosi interpre at1che , so n se sso e t 'is nell derazioni. one debba si sc iog liere g uen za, come la qu e sti orché con All « : nanza one rdi disp o e l' o part p ° o 1 d la l i, e n as . i s en « L'art . 604 Cod. proc. p correnza del termine n el caso che pe r la de di o s arà sta to a s t ssa uta te s 'imp a l z le nan abi i oc rd ev o r l' t· i e ta ur u ordinanza o sentenza diven l a prescrizione, opp i non luogo, verifica ta d i mento o p erchè ed c o r p a o g no l i rs fa n o n . ione penale soluto, o si sar:'L dichi a rato chi ari per tale causa estinta l'az uto (nell'art. <304) consta non essere avven si lenzio della legge il , o og lu o il fat to non costituisce reato, o p erché m i pl' in , i tt a diff E <( im ' e dell 'azio ne o é p rovato che l tro cause di estinzion i� fatto che forma l'oggetto dell'imput azione, res � rizione ed alle al p a ll a no r to in are uto p arte, l' im putato gislatore non intese di equipar pu tato non l'ha commesso o non vi ha av a da s è solo che il le l e riv e nal e p er v a da i registri pen ali la mente, non essendo vi fra loro potrà domandare che si abbia per cancellata caso a caso, né lo poteva logica ssa me en ché am rescrizione penale b econdariamente, la p S imputazione iscritta a di lui carico . » a. i g o al n n a e co ar t i eg u su cui cade l'i u terpreta ortunità onde non p ers i convenienza e di opp d <( Basta a ver ri portato il brano di legge i v ti mo er le p e , a o l to letter ale, ed anche reato caduto forse in dimenticanz zione pe t· dovere riconoscere che il significa processi e giudizi tardivi un regist ri i a d , mentre ha e f ne azio ll e nc ca la otre bbero far difetto ac cusa o di difesa p d' gico di esso s i é non potersi domandare e v o pr i u c z n a e t , tuttavia n on ha dichiarato la inesis ena le o la cond anna penali che delle imput azioni per le quali siasi estinguer e l'azione p di ia cac fi m i l' ttuoso ad esso m asto provato che enuto il cara ttere deli a togliere al fatto avv d del reato o del {atto opposto, oppure s i a ri za r o f le a t let della reità o dè lla commesso . Dunque la in dubbio il punto putato fu assolutamente estraneo al fatto e l asci a pur sempre , te n re ine i d tivo del e n rizzata la cancellazio ne quindi il signi ficato dubita ell'imputato. Rima tera dell a legge non consente che sia auto d za n e c o nn i in t orizzata er au p essere o a procedimento ta perché non possa relativ a, e ciò bas u na ordinanza dichiarativa di non farsi luog a anz in rd o ' l entura i vv a ver er testo caso non si decisione si dovrebb e p sufficienza di prove o di i ndizi, perché in co zione . Nè a divP-rsa la cel n a c col\' la ul s ione a t osiz nell'anzidetta disp sente �za fosse basa e l '�rd� nanza o la _ fica alcuna delle condizioni presupposte e Il s cendere in caso ch ent am t u l o e ass ale d a n on el unmar per facol tizzare la cancellazione stessa. r a caus a estm t1v a, t alt di so si cor i d e are eci app sp ella l egge. E i nf atti ma non trattandosi nella <( Non m eno persuadente é la ragione d ogni responsabilità; d' io o. bb u ,·d d ua ig e l r a i in ster i i n i a r elazio ne m di fare ulteriori conside razion dal tenore della disposizione, ed a nche dall otes i, non occorre p i i t l' e a l' mil del o t u it t iva t s i t ' l ri t e cui si vol le b asar in terpretazione res sul C od. di prot. del 1865, che i l criterio su cc Osserva che a suffragare l' dalle norme su semplice pre a l già on n é si , i ento che si desume nal m e o rg della cancellazione dai registri p soccorre pure un a , 604 o col ta altro de i fini s a da z e en c , o di assoluta inn del casellario giudiziale sunzione d' innocen za, ma la prova certa ondat a l'istituziou e f é cui i lo h a i n a t ch sul ri di etto c ne . Simi le con to stesso secondo l'intenzio bilita con ordinanza o sentenza irrevocabi le e si p ro? one l'i sti tu ch lazion e : zione . chiaro anche dalle seguenti parole della re t rodotto nella nostra legisla 5 (art. 1°, n. 2 e 3, tizia è l a dis pos iu g di e a enz l o v o istitutivo del 186 ene b ret ec D al d a lt isu r i « Non meno improntata di att <l Inf vato o llario devono in• o per non essere pro ll'intestazione) che nel case « sizione (art . 604) che l'imput ato assolt onformità anche a c in a ons p s re condann a, ma an ni g i o d di e sentenz ina;;io ne arsi n on soltanto le e, non punibi le il fatto, o per assoluta elim scriversi e conserv l da a t a ll non includono e c che can i ia s ent putazione li semplici provvedim <( bilità abbi a diritto di chiedere che l' im tutte le ordin anze e che ono con ser i> . dev a rim p che e o evro com irresponsabilità, tanto ver « regi stri penali , ed egli ne apparisca sc a p rova di as soluta l ni 14 anni, d'og e dei on ori azi in min m i el contro qui di assoluta ti dei provvedimenti at estr i gl e ur << Come ben si ve de, si parla p i s ar v e prima, frasi coteste che di abbi an o commesso un delitto. responsabilità, dell'apparire scevro com e sen:::a discernimen to ch za an n i casellario, rd o n o c o t ol i osc fu pr ondo il si stema del certo non si adattano al caso di colui che « Epperò non v'h a d ubbio che sec ento m om c rvi ino t esse ues Q no o zi. i d dev n i di dell'art. 1 del Decreto, di non luogo per insufficien za di prove o d esunto dalle di sposizioni isp o l l a o rn o int a ezz i b dub autorevole dell'art. 604 non lasci a alcuna
-
-
Book
-
L'Indice dei libri del mese - A.18 (2001) n.04, aprile
-
Title/Page
-
Page 46
-
Date
-
2001
-
Text
-
di dolore. Invischiata suo malgrado in una truce storia di pedofilia, Leni parte alla ricerca della verità, senza un com- mento, guidata solo da qualche labile in- dizio e dalle sue sensazioni. Creta, Bangkok, Hanoi; Leni viaggia, incontra strani personaggi, ha una storia, forse d'a- more, in una vicenda che assume i con- torni del giallo, ma la scrittura di Buzzolan, con la sua immobilità
-
-
Book
-
L'Indice dei libri del mese - A.11 (1994) n.04, aprile
-
Title/Page
-
Page 22
-
Date
-
1994
-
Text
-
71, Lit 30.000. . Dell'opera di Carlo Antoni (18961959) vengono qui riproposte alcune parti tratte dal Commento a Croce (1955) e da La restaurazione del diritto di natura (1959). La scelta delle opere tarde documenta gli approdi maturi di una ricerca filosofica che, pur fedele alle coordinate crociane, mira a coniugare fondamentali motivi storicisti con le istanze universalistiche dd
-
-
Book
-
L'Indice dei libri del mese - A.19 (2002) n.05, maggio
-
Title/Page
-
Page 50
-
Date
-
2002
-
Text
-
. I suoi interessi sono molteplici e numerosi i fili del suo discorso, ma costante nei suoi scritti è la presenza di un autore classico quale Aristotele, dalla traduzione ■e commento nel 1978 del De motu anima-lium al libro più celebre, La fragilità del bene (1986; il Mulino, 1996), sino al prezioso Coltivare l'umanità (1998; Carocci, 1999). In effetti, Nussbaum ha col tempo elaborato una concezione
-
-
Book
-
L'Indice dei libri del mese - A.10 (1993) n.04, aprile
-
Title/Page
-
Page 27
-
Date
-
1993
-
Text
-
, in particolare dalle ultime quattro, che raccontano la bellissima parabola di Mushin. Ngakpa Chògyam, Le energie elementari del Tantra. Il lavoro sulle emozioni attraverso il simbolismo dei colori, Ubaldini, Roma 1991, ed. orig. 1986, trad. dall'inglese di Donato Pro-sdocimo, pp. 163, Lit 20.000. Yoka Daishi, Il canto dell'immediato satori. Poema zen, introd. e commento del Maestro Taisen Deshimaru
-
-
Book
-
L'Indice dei libri del mese - A.09 (1992) n.05, maggio
-
Title/Page
-
Page 39
-
Date
-
1992
-
Text
-
di Andrea Tagliapietra. La traduzione di Bontempelli è del 1941. Aristotele, Della interpretazione, Rizzoli, Milano 1992, trad. e commento di Marcello Zanatta, testo greco antico a fronte, pp. 374, Lit 12.000. Renato Barilli, Il liberty, Sonzo-gno, Milano 1992, pp. 156, Lit 10.000. Charles Baudelaire, Lo spleen di Parigi. Piccoli poemi in prosa, Feltrinelli, Milano 1992, trad. e cura di Franco Rella
-
-
Book
-
Abbatis Panormitani Commentaria primae partis in secundum Decretalium librum. ...
-
Title/Page
-
Page 209
-
Date
-
1582
-
Text
-
. & remifsiue uide per Augu. Ariminen.in additio.ad Ange.de Malefi. in uer.& ibi caput a fpatulis.col.S.uer.tuadde,q>Bal.in l.obferuare. c ^Fuga.An autem fuga faciatindicium in delièlis, uide late Taf in commento l.admonendi in ìS.cbar. ff.de iureiur. Bar.in Li. infi.ff de bo.eorum,& inl.lege Cornelia, infi.princ.ff adSylleianum. ubi reperies,quando facit plenam probationem. Vnumfciasin ifta
-
-
Book
-
Abbatis Panormitani Commentaria primae partis in primum Decretalium librum …
-
Title/Page
-
Page 14
-
Date
-
1582
-
Text
-
./ùmmx. 7 qó.i.&ea, qu^habenturin capitu. tua,de cleri, egrotan. SEB. SA PI A. giudicare. licet ita concludant communiter Legift^ & Canonift^, non eft tamen fecura opimo, quia uidetur de iure diuinoiudi-cem debere repellere falfa teftiÀnonia, Se per confequens non iudicarefe-cundum allegata &,approbata, tit concludit Nicolaus de Lira in commento Exodi 33.de quo per Fratrerii Anyelum
-
-
Book
-
L'Indice dei libri del mese - A.12 (1995) n.11, dicembre
-
Title/Page
-
Page 63
-
Date
-
1995
-
Text
-
N. l l, PAG_ 63 DICEMBRE 1995 'INDie DEI LIBRI DEL MESE Pericoli al Nobel. Il 10 dicembre, con una cerimonia austera e solenne, viene consegnato a Stoccolma il Nobel per la Letteratura al poeta irlandese Seamus Heaney. Nella cornice aulica della Nobelbibliotek della Svenska Akademik quest'anno i giurati e gli invitati potranno visitare una mostra di circa 30 ritratti di scrittori, che Tullio Pericoli da ormai dieci anni disegna per "L'lndice". 1 responsabili della Fondazione hanno avuto modo di conoscere e -apprezzare le opere di Pericoli perché dal 1986 alla Svenska Akademik si legge "L'Indice". E se ne guardano le figure. Metropolis. Mercoledì del libro alla televisione: Videomusic, rete televisiva popolare soprattutto fra i giovanissimi, ha rinnovato la trasmissione Metropolis. Ogni mercoledì, alle ventidue e trenta, un'ora dedicata a romanzieri e poeti. Con la direzione di Giancarlo Onori, Margherita Loy, Gabriella Facondo, Larry Bolognesi e Stefano Magagnoli costruiscono per loro un luogo attraente, attraversato da musica e da immagini, in cui l'accademismo non ha dove posarsi. Interviste a scrittori importanti della scena italiana e straniera, storie di esordienti, incursioni nel giallo e nell'horror: e poi servizi sui generi letterari, curiosità editoriali, una classifica ideale e provocatoria. Non è facile, lo si sa, coniugare l'informazione cu lturale con il mercato. Forse si è sulla buona strada, e certamente è da incoraggiare la ricerca di lettori attraverso strade poco battute. Premio ai diari. Non si accettano romanzi, né poesie, saggi, opere di fantasia, né testi in terza persona: Il Premio Pieve di Santo Stefano accoglie soltanto testimonianze personali altrimenti destinate all'oblio e alla scomparsa, e custodisce l'Archivio diaristico nazionale, che dal 1985 conserva i diari, le memorie e i carteggi di italiani morti e viventi. Sono oltre duemilacinquecento le storie di vita depositate nei suoi scaffali. Entro il 20 gennaio si possono inviare lettere, memorie, autobiografie e diari, specificando se si desidera partecipare al concorso, oppure soltanto depositare il proprio testo in archivio, e anche se, e per quanto tempo, esso deve essere tenuto Comitato di redazione Presidente: Cesare Cases Enni:o Alleva, Alessandro Baricco, Piergiorgio Battaggia, Gian Luigi Beccano, Riccardo Bellofiore, Mandina Bertim; Marco Bobbio, Eliana Bouchard, Lons Campetll; Franco Carlini, Enrico Castelnuovo, Guido Castelnuovo, Anna Chiarlom; Marina Colonna, Alberto Conte, Sara Cortellazzo, Piero Cresta -Dina, Lidia De Federias, Giuseppe Dematteis, Aldo Fasolo, Franco Ferraresi, Giovanni Filoramo, Delia Frigessi, Anna Elisabetta Galeoltl; Claudio Gorlier, Martino Lo Bue, Filippo Maone (direttore responsabile), Diego Marcom; Franco Marenco, Luigi Mazza, Gùm Giacomo Migone, Renato Monteleone, Alberto Papuzzi, Cesare Piandola, Dario Puccini, Tullio Regge, Marco Revelli, GIanni Rondolino, Franco Rositl; Giuseppe Sergi, Lore Terracini, Gian Luigi Vaccarino, Anna Viacava, Danò Voltolim; Gustavo Zagrebelsky. Direzione: Alberto Papuzzi (direttore), Franco Ferraresi (vicedirettore). Redazione: Simonetta Gasbarro (redattore capo), Guido Bonùlo, Eliana Bouchard (uffiaò di Roma), Daniela [nnocentl; Elide La Rosa, Camilla Valletti. Progetto grafico Agenzia Pirella Gi5ttsche Redazione Ritratti Tulfio Pericoli Sede di Roma Disegni Franco Matticchlò Via Madama Crz"stina 16,10125 Torino te/. 011-6693934 (r.a.) -fax 6699082 Via GrazioliLante 15/0,00195 Roma te/. 06-37516199-fax37514390 Ufficio pubblicità Editrice Emanuela Merli-Via Dei Mille 14, 10123 Torino te/. 011-887705 -fax 8124548 "Nuovo L'[ndice s.r.l." Regùtrazione Tribunale di Roma n. 369 del 17/10/1984 Abbonamento annuale (1 1 numeri, corrispondenti a tutti i mesi, tranne agosto) Italia: Lit 83.600; estero (vIa superficie): Lit 104.500; Europa (via aerea): Lit 115.000; Paesi extraeuropei (via aerea): Lit 140.000. Numeri arretrati: Lit 12.000 a copia per l'Italia; Lit 14.000 per l'estero. In assenza di diversa indicaZlòne nella causale del versamento, gli abbonamenti vengono messi in corso a partire dal mese successivo a quello in cui perviene l'ordine. Per una decorrenza anticipata occorre un versamento supplementare di lire 3.000 (sia per l'Italia che per l'estero) per ogni fasdcolo arretrato. Si consiglia il versamento sul conto corrente postale n. 78826005 intestato a L'Indice dei libri del mese -Via Riccardo Grazioli Lante 15/a 00195 Roma, oppure l'invio di un assegno bancarlò "non trasferibile" allo stesso indirizzo. Distribuzione in edicola So. DI. P., diAngelo Patuzzi VIa Bettola 18, 20092 CimselloB.mo (MI) te/. 02-66030.1 Fotocomposizione Distribuzione in libreria PDE -VIa Tevere, 54 -Loc. Osmannoro 50019 Sesto Flòrentino (H) tel.055-301371 Libreria di Milano e Lombardia Joo dùtribuZlòne e promozione perzòdià -VIa Filippo Argelati 35 20143 Milano-te/. 02-8375671 Stampato presso So.Gra.Ro. la fotocomposizione, Via San Pio V, 15 -10125 Torino (via Pettinengo 39, 00159 Roma) il 27 novembre 1995 segreto. AI Premio saranno ammazioni: Osservatorio Letterario messe duecento opere, le prime arGiovanile, via Assarotti 2, Torino, rivate: le altre parteciperanno Tel. 011-4474915. all'edizione successiva. Gli scritti sono selezionati da una "commissioCome scrivere. Un manuale, apne di cittadini di Pieve: i dieci finalipena pubblicato, risponde agli sti vengono poi inviati a una giuria interrogativi e ai problemi di chi nazionale. Il premio è di 2 milioni; scrive. Raffaele Crovi mette in l'opera vincitrice sarà pubblicata a evidenza l'artigianalità della narcura della Fondazione. Per informarativa e traccia le regole dello zioni: Fondazione archivio Diaristiscrivere sottolineando l'indispenco, Pieve Santo Stefano (Arezzo), sabilità della disciplina. Questi Tel. 0575-799730. gli argomenti: l'autobiografia, la scrittura in prosa, la trama, come Premio per ragazzi. L'Assessorato nasce un romanzo, dal racconto al Sistema EducatiVo della Città di al romanzo storico, la tecnica del Torino, con l'istituzione dell'Osserthriller, vignette comics fumetti, i vatorio Letterario Giovanire (prima era soltanto Poetico, e si limitava Un nuovo agile e utile strumento Ai lettori Come più volte annunciato, il prezzo di copertina dell'Indice sarà portato a 9.500 lire a partire dal prossimo numero di gennaio. In coerenza con questa misura, abbiamo ritoccato anche le tariffe di abbonamento (vedi sopra). Contiamo sulla comprensione dei nostri lettori, assicurando che continueremo a fare di tutto per meritarla. "L'Indice" (USPS 0008884) is published monthly except August for $ 99 per year by " Nuovo L'Indice s.r.l. editrice -Rome, Italy". Second class postage paid at L.I.C., NY 11101 Postmaster: send address changes to "L'Indi infatti al genere lirico) vuole incoraggiare la creatività nei ragazzi, e documentare, attraverso la Bbs letteraria, nuove forme di pubblicazione, con la possibilità di immettere le produzioni inedite in un circuito telematico, che, grazie all'accesso in Internet, ha diffusione mondiale. Offre spazi per la recensione delle opere su riviste specializzate, e pubblica, ogni anno, due raccolte: "Opere d'inchiostro" per la poesia e "Microracconti " per racconti brevissimi. Per partecipare a queste pubblicazioni si devono inviare, entro il 31 dicembre, da una a cinque poesie o microracconti, in sei copie. I "racconti brevissimi" non devono superare le venticinque righe. Le poesie devono essere contenute entro le dieci cartelle. È necessaria, inoltre, una documentazione biografica (dati anagrafici, recapi testi delle canzoni, la pubblicità. Raffaele Crovi , Parole incrociate. Guida al/a scrittura, Piemme, Casale Monferrato (AT) 1995, pp. 256, Lit 34.000. Centro Moravia. Il Centro Internazionale Alberto Moravia che ha cinque anni di vita, organizza, ogni tre mesi, un laboratorio di scrittura in cui nove autori di generazioni e collocazioni stilistiche molto diverse offrono la loro esperienza e sapienza. Non c'è intento pedagogico o didattico in quesfa vera e propria officina, dove la teoria della scrittura, le esercitazioni, l'analisi del testo sono affiancate a contributi audiovisivi. Gli insegnanti, sempre gli stessi dall'apertura del centro, sono: Luigi Amendola, Marco Cassini, Bianca Maria Frabotta, Raffaele La Capria, Marco Lodoli, Dacia Maraini, Stanislao Nievo, Francesco Piccolo e Domenico Starnone. Sono ammessi al massimo venti partecipanti per ogni seminario, che si svolgono ogni lunedì. Il costo è di Lit 500.000. Per informazioni: Centro Internazionale Alberto Moravia, via del Falco 7, Roma, Tel. 06-68307944. Cataloghi e mostre Man Ray. La costruzione dei sensi, Fabbri, Milano 1995, pp. 348, Lit 85.000. Mostra alla Galleria Civica d'Arte Moderna e Contemporanea, Torino, fino al 7 gennaio. A cura di Daniela Palazzoli , con saggi anche di Arturo Schwarz e Janus. Dipinti, disegni, fotografie, rayografie, "oggetti d'affezione". Prestigiatore del nuovo, creatore di inedite realtà con l'accostamento di oggetti incongrui, Man Ray ha aperto la strada all'arte concettuale, povera e ambientale. Ma il catalogo illustra con ricchezza di immagini anche la sua profonda attenzione per il disegno e la pittura, capaci di tradurre "l'invisibile". Kandinskij, Malevich e le avan guardie russe 1905-1925, Electa, Mi lano 1995, pp. 180, Lit 50.000. Mo stra alla Fondazione Palazzo Briche rasio, Torino, fino al7 gennaio. D_ocurl}enja una fa.§e straordina~?!.. febbrile, autenticamente "rivoluziona ria" della vita artistica russa, e illumina figure di assoluti precursori, la mostra sulle avanguardie russe a Palazzo Bricherasio. Nel catalogo, saggi di Marisa Vescovo, Svetlana Dzafarova e Evghenia Petrova, con schede del le opere esposte e un ottimo reperto rio di immagini. Inoltre, molto interes sante la descrizione delle associazio ni artistiche, delle istituzioni scolasti che e delle mostre organizzate in quell'ardente ventennio. 1/ Trecento riminese. Maestri e bot teghe tra Romagna e Marche, Elec ta, Milano 1995, pp. 298, Lit 60.000. Mostra al Museo della Città, Rimini, fino al 7 gennaio. Scheda di com mento nella sezione Arte. Art Year. Auiumn-Winter Edition '95-'96, Hopefulmonster, Torino 1995, pp. 375, Lit 18.000. d'informazione sulle mostre più significative e sui nuovi spazi aperti per l'esposizione di opere d'arte. Inoltre, schematica ma esauriente descrizione (indirizzo, collezioni permanenti, mostre in programma, orari e prezzi) dei musei più importanti delle maggiori città del mondo. In inglese. Michelangelo Unterperger 1695 1758, Temi, Trento 1995, pp. 272, Lit 40.000. Mostra a Palazzo Riccobona, Cavalese (Trento), fino al14 gennaio. Pittore di pale d'altare, Michelangelo Unterperger si bilancia equamente fra l'arte estatica ed espressiva del tardo barocco. A cura di Johann Krombichler e Elvio Mich, il catalogo offre una ricca documentazione di belle immagini a colori e in bianco e nero, documenti sulla vita e l'opera dell'artista, schede e notizie sui dipinti scomparsi o distrutti. S~I prossimo numero Sandro Veronesi PAURA EDESIDERIO di Enrico Ghezzi Carlo Madrignani ELSA MORANTE, INATIUALE Ferdinando Taviani IL LlVING THEATRE Tullio Regge FISICA DELL'IMMORTALITÀ di Frank J. Tipler ce" do Speedimperx Usa, Inc.-35-02 to, curriculum vitae, autopresenta Pagina a cura di Elide La Rosa 48th Avenue, L.I.C., NY 11101-2421. zione del proprio scritto). Per infor �
-
-
Book
-
Il montanaro d'Italia. Quindicinale dell'Unione dei Comuni ed Enti Montani
-
Title/Page
-
Page 7
-
Date
-
1955
-
Text
-
dal nostro collaboratore G. R. B. l’articolo che pubblichiamo integralmente e che facciamo seguire da un chiarificatore commento del D. T. Panegrossi. Quando il legislatore pose mano all’art. 857 del Codice Civile che inizia a trattare della « Boni, fica Integrale », quasi si dimenticò delle zone montane, ponendole in ultima posizione, perchè allora nella mente di tutti, dai tecnici di valore ai legislatori
Pages