F־. 44jDifp.XILPart.I.denum:potent:animæ.446 culiaris, cur non danda erit vna peculiaris pro appetitiua fenfitiua, & altera peculiaris appeti-tiua pro appetitiua rationali? fi enim pro cogno. fcitiua fenfitiua detur vna peculiaris, cur non S V M M A Dicendorum in hac diiputatio-ne duodecima. Vmero primoQuinepueefee poten-tien anime¡ in vniuerfeim probatur. Num. 2. Ponuntur •viginti rationes I probantes potentias anima dtßmgui realiter ab anima. Num. 3 Qua-tuordecim rationes probantes potentias anima non dtßingui ab anima realiter. Num.4-Soluunt urrà, tiones probantes dißinfttonem realem potentiarum anima ab anima. Num.s-Soluuntur rationes im-pugnantes diftinclionem realem potentiarum ani-ma ab anima. Num. 6. Concludit author potentias anima non dtßingui realiter ab anima, feed tantum formaliter. Num. 7. Quoddifiinguantur formali-ter, probatur. Num S Determinat author poten-tías anima jpecificari exfeipfes. Partitio I. *De numero potentiarum anima in njniuerjum. T T!r maxime laborant Philofophi tórri Vete-A ■*־res, tùmNeoterici in declarando, & expli-cando potentiarum numero. De cisio. «tiam pro appetitiua fenfitiua ? dicunt enim communiter , quòd detur vna appetitiua tan. lùm , quia appetitiua quaelibet fertur eodem modo ad fuum obieâum, ita dicam de cogno-fcitiua; nam fertur ad fuum obieâum illudat-trahendo ad fe, ficut appetitiua veluti per la-pfum ad fuum obieitum fertur ad illud. Ex quo patet recipiendum eife diâum numerum potius obauthoritatemDoâorum, quàm ob aliquam rationem, in qua fundetur. Obijcitur communiter: Non funt plures potentiaeanimæ,quàm fintanimae: fed tantum funt tres animæ, ergo & tantum tres potentiæ animæ: minor patet: maior probatur: Totfo. lùm funt principiata, quot funt principia , fed tantiim funt tria principia, nempe tres animæ, ergo tantùm tres potentiæ,quæ principiantur in anima. Refpondeo concedendo minorem, & ne. gaado maiorem : item & negando maiorem confirmationis; nam etiam experientia confiat plura£Ìfe principiata, quàm principia , & quò magis receditur à principio, eò maior caufatur multiplicitas; fic enim ab vno fonte plures ri-uuli,abvno trunco plures rami,'abvno ramo plures frondes,&c. Obijciturfecundo : Quod confunditur cum omnibus potentijs, non conftituit peculiare ge-nus potentiæ : fed poten tia appetitiua confundi. Obìjeitur contra qitt. *‘JP- vum ì. "R Efelutio. Comunis opinio tenet effe tantùm f«#i ^־'•quinque potentiarum animæ genera , quæ Opjn,overa eft, licet nulla flabili ratione poffit. tur, & repentur in omnibus potentijs, ergo non tra. demonftrari ; fic ergo probatur communiter": eft peculiaris potentia diflimfia abalijs: maior Potentiæ animæ vel funt cum cognitione, vel fi- patet: minor probatur: omnis potentia appetit ne cognitione, eftque potentia vegetatiua : fi fit fuum obieâum, ergo potentia appetitiua con-cum cognitione, velcum cognitione, quæ fit in funditurcum omnibus potentijs. ipfa potentia,vel quæ fit extra ipfam potentiam : fi cum cognitione, quæ fit in ¡pía potentia, & illa cognitio habeatur perfenfus,erit potentia fenfitiua; fi habeatur nobiliori modo, nempe per intelleâum, erit potentia intelleâiua : fi illa cognitio fit in aliqua potentia præuia, tunt erit Refpondeo concedendo maiorem, & ne. gando minorem; nam licet omnis potentia ali-quo modo appetat fuum obieâum, appetit ta. men naturali appetitu, ■on vero appetitu ani-mali; quare pro appetitu animali dabitur vna potentia ; pro appetitu vero naturali non datur potentia appetitiua, quæ in hoc differt à proprie fpecialis potentia, fed confunditur, reperitúr-cognofcitiuis , quod cognofcitiuæ attrahant que in omnibus potentijs; argumentum vero fibi fuum obieâum , at appetitiuæ fupponunt quidem cognitionem, labuntur vero in fuum obieâum, nec illud attrahunt ; verùm quia ap-petitiuæ in fuum obieâum inclinantur,quod eft: extra ¡pías,inclinantur inquam tantùm inten. tionaliter , ideò indigent aliquà alia potentia, quâ animal [aflequatur aâualiter fuum obie-âum, & hæc eft potentia locomotiua, v. g. ap-peto ire Romam, egeo adhuc potentia locomo. tiuâ , vt aâualiter me Romam conferam : Ex quo toto difcurfu colligunt Philofophi has quin. T)e diftinciione potentiarum anima que potentias in genere dari, nempe potentiam - i vegetatiuam, fenfitiuam,intèlleâiuam, appeti- tlimablpjaanimai tummterfi. tiuam, & locomotiuam. Ih âdem plané diftinâione diftinguuntur in- Hæc autem ratio eft omnium rationum X^'terfepotentiæanimæ,quâipfædiftinguun-inuaUdiiu potentiffima ex ijs, quæ folent afferri ad ftabi- tur ab ipfa anima , quare ex refolutione vnms »"»¿."””י l*endum prædiâum potentiarum animæ nume- infertur alterius refolutio. rum: fed certe nulla eft, neque concludit vilo ¡ Controuerfia ergo eft, quomodo potentiæ modo; fi enim pro potentia cognofeitiua per animæ ab ipfa anima diftinguantur. Triplicem fenfus detur peculiaris potentia,