Caput Secundum.
bàs intelligit calamitates . Etvide.ns fe vndis & procellis rerum aduerfarum pene obrucum, & à propriis amicis dèreli-ttumaiebat: Longè fecifti notos meos a me, pofuerunt me abominationem libi. Cernebat fe in gemitu,luttu, & piis quereli* verfatum, nullumquefuarum pre-cum optatum effettuai confecutumtquà ob caulam nulla interporrà confolatione dicebattVtquid domine repellis orationé meam? Auertisfaciem tuam à me. Pau-per lum ego, & in laboribusà iuuentute meatexaltatus aut, humiliatus su, & con turbatus. In me tranfierunc irx tuae, & ter rores tuiconturbauerunt me. Hisver-bis exaggerabat pius ,ac moeftus virlua-rum calamitatum magnicudinem, qua-rum leuamen non intuebatur. Ad id peruemtaerumnarum, ve qui mala libi vellent precari, dicerét: Si hoc fecero,incidane in calamitates Dauidis. Incuere animo infignem piecate & magnitudine animi virum, qui ob incredibile* affiittio nes & aduerfarum rerum angultias tra-ducebaturin fabulam. Id voluìtipfefigni Pfa.ioi ficare pfalmo i ìo.cum dixit: Tota die ex probabantmihiinimici mei, & infultan-tes mihi per me iurabanc. Pro quo noitra editio vulgata , & rette etiam habet. Et qui me laudabant, aduerfum me iurabàt. Vt coniuratio in ipfum fignificetur. Iob fingulan virtuteprxditusin totincidit mi ferias, tot, tantisque fuit tormentorum ■t ittibus vulneratus 3 ve plenus lamentis & querìmomis has flebiles voces ad domi-lob. 13. num profbnderet. Cur faciem tuam ab-lcondis, & arbitrari* me inimicum tuii ? Contra folium quod vento rapitur, often dis potentiam tuam > & ilipulam ficcam perfequeris. Multos alios viros pratcla-ros vitam ad certam rationis normam di rigentes, & momentaofiìciorum ponderante* videmus calamitatibus preffos ad Deum pios & vehementes clamores collere , &ab eo haud quaquam exaudiri, quòad fuarum obfecrationum defidera-tum effettum obtinendum . Eos quorum continentìam, fortitudinem, ieiu-nia , fufpiria , ardenti* charitatis officia , ftidium diiunaiumliterarum, pus
lachrymas, admirabilem virtutem , fingularem conftantiam ad,miramur,afpi cimus abieétos aliquando , tenebris ca-Iamitatum circumfufos , & proceila-rum vndis exagitatos : qui cum tempus in affiduis precibus profuaaliorumque liberatione die ac notte confumanc : ea-rum effettuai nequaquam incuentur . Nonne hoc verumeft? Verum quidem. At alte fpettare fi voles,intueberis,Deum illis auclargiri, quòdpetunt, auc aliud melius , ìllisque ad animi tranquillita-tem vtilius, & adgloriam fempjternam confequendam accommodatius . Si eis non auferc calamitates , impertit illis gratiam , firmitudinem , patientiam , rerum humanarum tolerantiam : quod eli multo iliultrius & prxttantius. Quid fignificabat rubus ille , quem vidit Mo- Exod. 1. fes t qui ardebat , & non combureba-tur, quia Deus erat in ilio, nifi virum pietate &religionepraeftantem,qui Sanimi* & fpinis afflittionuni expofitus non comburitur , nec laeditur , quia Deum habet adiutorem ? Imo ipfisxrumna-rumflammis redditur multo clarior,il-lultrior, & conftantior. Filii Ifraelis, ve capite primo Exodi fcriptum legimus, Exod.r, quanto magisoppreffi erant,tanto ma-gis propagabancur : quia quò duriores lunt acerbitates virorum iulìorum , eò eorum virtutes & plures & ampliores redduntur. Eam ob caufam non debent cadere animo , quamuis in afdittioni-bus conftitutinon videantliberationem. Expettent, Deum inuocent, eum vrge-re precibus non intermittant , nec in fumma defperationedefperent ; fed diurna oblettentur cólolatione: nam Deus eos eripiet , quemadmodum lofeph , Dauidem & Ioberipuit,&adveram di-gnitatem adducet. Id docebac idem Da-uid Pfalmo trigefimoièxtoiis verbi*: Delegare in domino, & dabit tibipetitiones cordis fui. Sinautem id ftatim non vide-ris 3 ne ubi adhibeas defperationem . Vide quid ftatimdicat idem diuinus pfal-ces; Reuela domino viam tuam fpera in eo, & ipfe faciet. Et educet quali lu-meuiufticiam cuanijft iudiciumtuum canquam