S.Chy-fio/ì. ex-phcatur. Quid Chryf; fenferit de tnitio falutis. etiam pertinet illud Ambrofij lib. 2. de voca-tione Gent. cap. 9. Srve mina , fiveprofecius fi-deiiamffive ufque in fine mperfeverantium cogitemue genus, nulla ffecies cujufque virtutls occurrtt qua vel fine dono divina grana, vel fine confi»fa noftra voluntatis habeatur. Eadem repcries apud S.Prof-perum veruna iftius libri auèìorem cap. 16. Se apud Cofterum in lib. controverfiarum cap. f. delibero arb. ubiexprellìs verbis afferit liberum arbitrium Deo moventi Se prevenienti cooperati, nec fe preparare ad juftificationem folum patienda, fedetiamoperando V agendo. Nccobftat quod Aug. dicatDeum ut velimus in nobis fine nobisoperari; quodque B.Thom. 1.2.qui.® art. 2. doceat in primo adii voluntatis qui procediti gratia preveniente voluntatem effe motam Se non moventem. Nam ejufmodi locutionés non aliud fignificant quam quod Deus primum iftam feu motum bone voluntatis per fuam gratia operetur fine nobis .i fine previo in nobis alio motti voluntatis quo ad illum motum cónemur autaf-piretnus,aut quo voluntas eum libi imperetjq'uip-pè cùm interdum homini etiam valderepugnanti infpiretur bone voluntatis affeflus, ut in Paulo contigit ; ergoapud Aug. illud ( finenobis ) non eft idemquodnobisnihilagentibus, fed idemeft quod, nobis non previe agentibus ; Quodautem B. Thom. dixit in primo efleftu gratis mentem noftram effe motam à Deo Se non moventem ,’fic intellige , mentem noftraad illum efteéìum non le movere alio quopiam priore motu quali imperante hunc motum , ut fignificaverit aótum illum interiorem non effe à volunqtte movente ut imperante, licet ab eà fit ut principio atìivp. Qui fenfus ex éo colligitur, quod pofteà dicit exte-riorem aflum à voluntate imperati : quin Se ipfa phrafis quà voluntas dicitur le moyqseld aliquem a